บทที่ 66 เสียใจทีหลัง

เฉินเหวินเชากำลังบีบเค้นรอยยิ้มที่ยากกว่าการบีบน้ำตา : “เหยาเหยา ฉันขอโทษ ฉันไม่ควรแย่งตำแหน่งรองประธานของเธอ คือความผิดของฉัน ขอให้เธอให้อภัยฉันนะ กลับมาเถอะ ตระกูลเฉินขาดเธอไม่ได้!”...