บทที่ 24 แขกที่ไม่ได้รับเชิญ

ผมมองข้อความของซูหยาพร้อมกับสายหัวแล้วยิ้มแบบขมขื่น รถไฟฟ้าก็ถึงสถานีพอดี ผมไม่สนวาจะเป็นสถานีไหน ผมลงจากรถไฟฟ้าแล้ววิ่งกลับบ้าน

การวิ่งตอนกลางคืนมันเป็นสิ่งที่ดีต่อร่างกายและจิตใจ...