บทที่ 396 ฉันเป็นปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้

อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอเดินไปทางด้านหลังของขบวนรถ เธอก็ต้องตกใจเมื่อเห็นสถานการณ์ตรงหน้า

ผู้ค้ามนุษย์ทั้งหมดนอนอยู่บนพื้น โดยมีจมูกและใบหน้าของพวกเขาบวมและเสื้อผ้าขาด ๆ หาย...