บทที่ 842 ยังไม่คุกเข่าให้ปรมาจารย์ฉินอีก?

"ยี่สิบปี? ปรมาจารย์ฉินหมายความว่า พ่อของฉันจะสามารถมีชีวิตอยู่ได้อีกยี่สิบปีงั้นเหรอ?"

เสวียเหลียงตกตะลึงอย่างยิ่ง ไม่น่าเชื่อ แม้แต่ซุนอู๋จี้ยังขยับริมฝีปากของเขา แต่ก็มีคลื่นพายุในหัวใจของเขา...