บทที่ 1008 หลงตัวเอง

มือของหม่าซวี่ค้างอยู่กลางอากาศ มันยิ่งทำให้เขารู้สึกอับอายยิ่งกว่าเดิม

หลี่กังยิ้มอย่างสมเพช ใครสร้างให้แกอวดดีคิดแข็งข้อกันฉันกันล่ะ？แกมันยังอ่อนหัด แค่มีเงินนิดหน่อยก็คิดว่าตัวเองเจ๋งมากนักเหรอ？ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงจริง...