บทที่ 033 ที่พูดคือความจริง

เฉินซิงเหย้าเห็นเธอมา เอามือยื่นเข้าที่กระเป๋า ยิ้ม “รับโทรศัพท์ มีเรื่องนิดหน่อย”

เจียงซิงเหยาขมวดคิ้ว “เรื่องอะไร? เร่งรีบมากหรอ?”

เฉินซิงเหย้าไม่ได้ตอบเธอโดยตรง แต่มองตาลงแล้วพูดเบาๆ...