บทที่ 169 มารดาผู้นำนิกาย

เมื่อได้ยินเสียงร้องไห้อย่างหมดหนทางของซ่งซวนในโทรศัพท์ เฉินหยางรู้สึกใจคอไม่ดีขึ้นมาทันที เขาวางสายโทรศัพท์และเดินออกจากห้องทำงานด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึง

ขณะนี้เป็นเวลาสี่ทุ่มแล้ว...