บทที่ 312 เฉินหยางถูกจับ

เฉินหยางบอกกับซูเหมียวแล้วพาราชันย์หนอนกู่สี่ปีกเดินออกจากโรงพยาบาลช้าๆ

ทันทีที่ออกจากโรงพยาบาลราชันย์หนอนกู่สี่ปีกที่อยู่ในเสื้อของเขาก็ยิ่งร้องเสียงดังขึ้น

“จิ๊ดๆๆๆๆ”

เฉินหยางมองดูรอบๆแต่ไม่พบว่าใครเป็นผู้ต้องสงสัยเลย

ด้วยพลังของเขาในตอนนี้คิดจะซ่อนตัวจากเขานั้นยากมากนอกจากว่าฝ่ายตรงข้ามจะมีพลังที่สูงกว่าเขา

หรือว่าฝั่งตรงข้ามจะเป็นกลับคืนสู่ความจริงบริสุทธิ์?

ใช่แล้วผู้ที่สามารถทำให้ราชันย์หนอนกู่กลัวได้ขนาดนี้คงจะมีแต่นักฝึกฝนระดับกลับคืนสู่ความจริงบริสุทธิ์

ให้ตายเถอะ

ตอนนี้เขารู้สึกว่าเขาตกอยู่ในเกมของคนอื่นและผู้ที่จัดเกมนี้ขึ้นก็คือนักฝึกฝนระดับกลับสู่ความจริงอันบริสุทธิ์

ศัตรูหลบอยู่ในที่มืดแล้วเขาอยู่ในที่โล่งแบบนี้คงจะอยู่ในสถานที่มีคนมากขนาดนี้ไม่ได้

ราชันย์หนอนกู่สี่ปีกตอนนี้ร้องรุนแรงขึ้นเรื่อยๆเฉินหยางจึงหาตรอกที่ไม่ค่อยมีคนแล้วเดินเข้าไป

หลังจากที่เดินเข้าไปได้ไม่นานเขาก็รู้สึกถึงความเย็นชาสายหนึ่งจนทำขนบนร่างกายของเขาลุกไปทั้งตัว...