บทที่ 824 โดนตบอีกแล้ว!

คนเสื้อดำไม่อยากลงมือโจมตีโจวหยางในตอนนี้จริงๆแต่นี่ไม่ได้หมายความว่าเขาจะทำอะไรโจวหยางไม่ได้

"เด็กน้อยแกคิดว่าแค่แกบอกว่าไม่อยากลงจากรถแล้วแกจะสามารถนั่งอยู่บนรถได้ตลอดงั้นหรอ?"

คนเสื้อดำโบกมือไปทางด้านหลังก่อนที่จะมีคนเสื้อดำอีกสองคนวิ่งมาอย่างไวเห็นได้ชัดมากเลยว่าพวกเขาจะฝืนลากโจวหยางลงมาจากรถ!

"ผัวขาอย่าปล่อยมันให้รอดไปได้นะคะ!ไอ้หมอนี่กล้าลงมือทำร้ายฉันฉันจะทำให้มันตายทั้งเป็น!"หญิงสาวพูดบ่นพึมพำอยู่ข้างๆ

"ใช่สิยังมีคนขับรถคนนั้นอีกมันก็ไม่ใช่คนดีอะไรหรอกค่ะต้องจับตัวพวกมันสองคนมาให้ได้นะคะ!"

"วางใจเถอะครับที่รักวันนี้ถึงแม้พวกมันจะติดปีกก็หนีไม่รอดแล้วคิดว่าอยู่บนรถแล้วฉันจะทำอะไรพวกมันไม่ได้แล้วจริงๆงั้นหรอ"คนเสื้อดำพูดอย่างจริงจัง

ส่วนคนขับรถที่อยู่ข้างๆเริ่มรู้สึกปลงเล็กน้อยแล้ว

เขาตะลึงกับความใจใหญ่ของโจวหยางจิตใจนี้แข็งแรงมากเกินไปแล้วมั้งคนของฝ่ายตรงข้ามยืนอยู่สิบกว่าคนแต่เขากลับยังกล้าพูดโม้อยู่บนรถอีกงั้นหรอ

อีกอย่างฝ่ายตรงข้ามกำลังมีคนเสื้อดำวิ่งมาอีกสองคนตอนนี้ถึงแม้พวกเขาดึงดันจะอยู่บนรถก็คงจะทำอะไรไม่ได้แล้ว

คนขับรถเริ่มรู้สึกลุกลนขึ้นมาเล็กน้อยแล้ว

แต่เขาก็ยังฝืนไปนั่งข้างๆโจวหยาง

คนเสื้อดำทั้งสองคนนั้นยิ่งอยู่ยิ่งใกล้เข้ามาแล้วในที่สุดก็ได้วิ่งมาถึงหน้ารถก่อนจะพูดกับคนเสื้อดำคนแรก"เฮียชงเกิดอะไรขึ้น?"

เห็นได้ชัดเลยว่าสามีของหญิงสาวหรือว่าคนเสื้อดำคนแรกก็คือเฮียชงนั่นเอง

"ลากไอ้สองตัวนี้ลงมาจากรถ!"เฮียชงชี้ไปที่คนขับรถและโจวหยางพลางพูด

คนเสื้อดำทั้งสองคนตอบตกลงไปทีนึงก่อนจะลงมือทันทีเลย

"ช้าก่อน!"และในตอนนี้เองโจวหยางได้เอ่ยปากพูดขึ้นมาอีกครั้ง

นัยตาของเขามีแสงแห่งความอันตรายเกิดขึ้น"พวกแกแน่ใจหรอว่าจะเชิญฉันลงจากรถด้วยวิธีแบบนี้?"

ตอนแรกคนเสื้อดำกะจะใช้พลังการต่อสู้บังคับลากคนขับรถและโจวหยางลงมาจากรถแต่เมื่อเห็นสายตานี้แล้วก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกกลัวขึ้นมา

สายตาแบบนั้นมันคือสายตาแบบไหนกันนะ?

ทำไมถึงมีแรงกดดันได้มากขนาดนี้?

ถึงแม้จะเป็นหูแยเองก็ไม่เคยส่งแรงกดดันที่มากขนาดนี้ให้พวกเขาก่อนเลยนะ!

ภายในเวลาชั่วขณะพวกเขาเริ่มลังเลขึ้นมาแล้ว

"ที่รักคุณกำลังทำอะไรอยู่คะเนี่ย!รีบลากตัวพวกมันลงมาสิ!"หญิงสาวพูดขึ้นมาอีกครั้ง

เฮียชงกัดฟันแน่นถึงแม้จะรับรู้ได้แล้วว่าโจวหยางอาจจะไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไปแต่ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ทำให้เขาไม่มีเวลาไปคิดมากอะไรขนาดนั้นแล้ว

"ลากตัวพวกมันลงมาก่อนค่อยว่ากันอีกที!"เฮียชงพูด

คนเสื้อดำอีกสองคนนั้นก็ไม่ได้ลังเลอีกต่อไปแล้วจึงกำลังจะลงมือ

และในตอนนี้เองหูแยที่นิ่งยืนอยู่ไม่ไกลก็ได้เดินมา

"อาชงอะไรขึ้น?นายกำลังทำเรื่องอะไรอยู่ทำไมถึงทำนานขนาดนี้ถ้าคุณโจวเข้ามาเห็นเข้ามันจะกลายเป็นเรื่องตลกได้ไม่ใช่หรอ?"เสียงที่เข้มงวดของหูแยได้ดังขึ้น

เฮียชงตกใจสะดุ้งก่อนจะรีบตอบกลับ"ไม่มีอะไรครับหูแย​เป็นแค่กบในกะลาเล็กๆสองตัวเท่านั้นเองครับเดี๋ยวผมจะลากตัวพวกมันไปจัดการที่อื่นครับ"

"พวกนายสองคนรีบลงมือซะ!"เฮียชงได้สั่งการอีกครั้ง

คนเสื้อดำสองคนนั้นไม่ได้เสียเวลาเข้ามาเปิดประตูรถออกทันทีกำลังจะกระชากตัวคนขับรถและโจวหยางลงมาจากรถ

แต่ทว่าโจวหยางไม่ได้ปล่อยให้พวกเขามากระชากแต่เป็นการเดินลงมาจากบนรถเองเลยก่อนจะหันไปทักทายทางหูแย

"หูแยไม่ได้เจอกันนานเลยนะ"

"คุณต้อนรับผมด้วยวิธีแบบนี้หรอกหรอ?"

โจวหยางยิ้มอ่อนขึ้นมาที่มุมปากพลางถาม

หูแยรู้สึกมึนเล็กน้อย

นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

ทำไมโจวหยางถึงเดินลงมาจากรถได้หละ?

ไหนบอกว่าเป็นกบในกะลาเล็กๆสองตัวไม่ใช่หรอ?

โจวหยางเป็นหนึ่งในกบกะลาที่เล็กๆหรือ?

"คุณคุณโจวครับนี่มันเกิดอะไรขึ้นครับ?"หูแยทำได้แค่ยิ้มอย่างเก้อเขินพลางพูด

"เกิดอะไรขึ้น?คำถามนี้ควรจะเป็นผมที่เป็นคนถามคุณนะ"สายตาของโจวหยางเยือกเย็นลงอย่างกระทันหัน

พูดได้เลยว่าเขารู้สึกผิดหวังกับหูแยมากๆ

ถึงแม้หูแยในเมื่อก่อนจะให้ความช่วยเหลือเขาหลายอย่างมาก

โจวหยางก็เป็นคนที่กตัญญูคนหนึ่งภาพจำที่เขามีต่อหูแยนั้นดีมากๆกำลังวางแผนอยู่เลยว่าจะทำให้การทำงานร่วมกันของทั้งสองฝ่ายเหนียวแน่นให้มากขึ้น

แต่ทว่าเขากลับพบว่าเขาและหูแยไม่ใช่คนในเส้นทางเดียวกันเลยด้วยซ้ำ

อย่างแรกหูแยในเมื่อก่อนเป็นผู้ที่มีเบื้องหลังเส้นสายอยู่ในโลกใต้ดินพูดได้เลยว่าน้ำมือของเขาไม่ค่อยสะอาดมากนัก

โจวหยางไม่ได้สนใจเรื่องนี้มากหรอกนะผู้ที่มีเบื้องหลังอยู่ในโลกใต้ดินก็เป็นคนที่มีความชอบธรรมคนหนึ่งได้เหมือนกันเป็นลูกผู้ชายที่มีหลักการในการกระทำความดี

แต่เห็นได้ชัดเลยว่าทีมของหูแยไม่ได้เป็นแบบนี้

ก่อนหน้านี้พี่คนขับรถก็เคยได้บอกไว้แล้วว่าเขามีหลานสาวคนนึงถูกรังแกกลั่นแกล้งในโรงแรมฮุยหวงตอนที่พวกเขาจะไปร้องหาความยุติธรรมแต่กลับถูกโรงแรมฮุยหวงไล่ออกมาทันทีเลย

ยังมีครั้งนี้อีกผู้หญิงที่รังแกกลั่นแกล้งคนอื่นโดยใช้อำนาจอิทธิพลไม่มีหลักการและเหตุผลเลยสักนิดกดขี่ข่มเหงคนธรรมดาอย่างไม่มีสาเหตุซึ่งที่เธอกล้าทำแบบนี้ก็เป็นเพราะว่าเธอมีเส้นสายจากโรงแรมฮุยหวง!

ปล่อยปละให้ลูกน้องของตัวเองทำตามอำเภอใจตัวเอง!ไม่มีเหตุผลและกฎใดๆเลยสักนิดรังแกคนที่อ่อนแอกว่าแต่เกรงกลัวคนที่แข็งแรงกว่าถ้าเกิดลูกน้องของหูแยเป็นทีมแบบนี้งั้นโจวหยางต้องคิดพิจารณาดีๆแล้วล่ะว่าควรจะทำงานร่วมกันกับหูแยต่อไหม

ดังคำกล่าวที่ว่าถ้าอุดมการณ์ไม่เหมือนกันก็อย่าได้มาคบหากันเลย

หูแยเคยช่วยเหลือเขางั้นในอนาคตเขาก็สามารถช่วยเหลือหูแยได้เช่นกัน

แต่ว่าทั้งสองฝ่ายจะทำงานร่วมกันไม่ได้เด็ดขาด

อย่างเช่นเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ถ้าหูแยไม่ให้คำอธิบายต่อเขาละก็

เห็นได้ชัดเลยว่าหูแยก็รู้สึกมึนงงอยู่เล็กน้อยเขารีบหันไปทางเฮียชง"อาชงนี่มันเกิดอะไรขึ้น?"

หูแยถามด้วยใบหน้าที่หม่นหมอง

ทำไมโจวหยางถึงกลายเป็นกบในกะลาเล็กๆจากปากเฮียชงได้หละ?

เรื่องนี้เฮียชงต้องให้คำอธิบายที่ชัดเจนกับเขา!

แต่ในความเป็นจริงแล้วเฮียชงก็มึนงงเหมือนกัน

พูดเล่นอะไรอยู่ถ้าเกิดเขารู้ว่าคนที่เหมือนคนเร่ร่อนที่อยู่บนรถคนนี้คือโจวหยางตีเขาให้ตายเขาก็ไม่กล้าทำเรื่องแบบนี้!

จากนั้นเขาจะมองไปที่แฟนสาวของตัวเอง

แฟนสาวของเฮียชงมองดูผู้คนที่อยู่รอบๆนี้สุดท้ายก็ได้มองไปทางโจวหยางอีกครั้ง

"พวกคุณพูดอะไรอยู่กันเนี่ย?คนแร่ร่อนนี้มันมาตบฉันก่อนนะ!"

"ฉันแค่ให้เฮียชงช่วยฉันแก้แค้นมีความผิดอะไรหรอ?"

"พวกคุณเป็นโรงแรมฮุยหวงที่ไร้คู่ต่อสู้ในตงไห่ไม่ใช่หรอ?ก็แค่สั่งสอนคนเร่ร่อนคนหนึ่งเท่านั้นเองทำไมถึงยุ่งยากได้ขนาดนี้?"

"อาชงคุณได้เรื่องไหมเนี่ย!"

หญิงสาวพูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความดูถูก

สีหน้าของอาชงดูย่ำแย่เล็กน้อยโจวหยางกลับปรบมือขึ้นมาอย่างสนุก

"น่าสนุกจริงๆโรงแรมฮุยหวงที่ไร้คู่ต่อสู้ในตงไห่งั้นหรอ?"

"หูแยคำนี้คุณเป็นคนพูดหรือเปล่า?"

สีหน้าของหูแยดำหม่นพลางมองไปทางอาชง"อาชงคำพูดนี้ใครเป็นคนสอนนาย?"

อาชงฟาดมือตกไปที่ใบหน้าของแฟนสาวตัวเอง"ไอ้ไร้ประโยชน์ใครให้แกพูดมั่วซั่ว!"

"ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไปพวกเราเลิกกัน!แกไสหัวไปไกลๆเลยนะ!"

อาชงพูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธกริ้ว

ด่าแฟนสาวของตัวเองว่าเป็นคนไร้ประโยชน์คนนึงประเมินสถานการณ์ในตอนนี้ไม่ออกจริงๆ?ยังกล้ามาพูดมั่วซั่วที่นี่!

หญิงสาวถูกตบจนเอ๋อไปเลย

เธอยอมรับไม่ได้เมื่อกี้ตัวเองเพิ่งถูกคนเร่ร่อนคนนึงตบไปสิบกว่าครั้งตอนนี้ก็โดนตบอีก!