บทที่ 833 เน้นจุดแข็ง เลี้ยงจุดอ่อน

ท่านหลานตัดสินใจที่จะแทนที่หู่แยในตอนนี้ดังนั้นเขาจึงไม่มีความเมตตาใดๆเลย

เขานำอันธพาลมารวมกันเป็นสิบแต่โจวหยางและหูเย่มีเพียงสามคนรวมคนขับรถด้วย

ไม่ว่าจะมองยังไงก็ชนะแน่นอน

และสำหรับท่านหลานเขาไม่กลัวการแก้แค้นครั้งต่อไปของหู่แยสำหรับเหตุการณ์นี้

เพราะครั้งนี้เขาออกหน้าให้ฮัวเฉินยวี!

แม้ว่าเขาจะฆ่าหู่แยได้แต่ก็ยังมีตระกูลฮัวคอยให้การสนับสนุนเขาในภายหลัง!เขาจึงไม่มีความกลัวเลย!

ท่านหลานสั่งให้ลูกน้องของเขาลงมือฆ่าโดยตรงและเขาจะรับผิดชอบหากมีอะไรผิดพลาด!

เมื่อเห็นฉากนี้ต่อหน้าฮัวเฉินยวีพยักหน้าด้วยความพึงพอใจและภูมิใจอีกครั้ง

"ในเมื่อกล้าลงมือกับกูวันนี้จะบอกให้รู้ว่าทำไมดอกไม้ถึงแดงขนาดนี้!"

"เป็นแค่กากเดนของสังคมแสร้งเป็นชนชั้นสูงต่อหน้าทำไม?อยากแก้นแค้น?มึงเหมาะหรอ?

ฮัวเฉินยวีกล่าวด้วยท่าทางเหยียดหยามเห็นได้ชัดว่าเขาไม่เคยมองหู่แยและโจวหยางอยู่ในสายตาตั้งแต่ต้นจนจบ

ในความคิดของเขาตัวตนของทั้งสองฝ่ายนั้นเหมือนกับความแตกต่างของฟ้ากับเหว

เขาเป็นลูกหลานของนักบุญอุปถัมภ์ในตงไห่ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของความยุติธรรมและแสงสว่างและเคารพในสถานะของเขา

และการมีอยู่ของหู่แยและโจวหยางในสายตาของเขาคือการคลานไปตามคูน้ำที่เน่าเหม็นซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของความมืดและความสกปรกพวกเขามีค่าควรที่จะซ่อนตัวอยู่ที่มุมห้องและเอ้อระเหยเท่านั้น

ขยะแบบนี้กล้าลงมือกับเขา?

ฮัวเฉินยวีตัดสินใจและจะทรมานให้ทั้งสองเสียชีวิตในทันที!

เมื่อได้ยินคำพูดของฮัวเฉินยวีโจวหยางก็หรี่ตาลง

"ความสูงส่งของคุณเกิดจากฐานะเชื้อสายของคุณเท่านั้นเพราะคุณเป็นลูกหลานแต่ผู้เฒ่าฮัวเป็นผู้อาวุโสที่น่าเคารพในเมืองตงไห่เขาเป็นสัญลักษณ์แห่งความยุติธรรมและแสงสว่าง"

"แต่สิ่งที่คุณทำนั้นได้ทำให้ผู้เฒ่าที่สง่าราศีตกอยู่ถ้าคุณเป็นคนของตระกูลฮัวจริงๆฉันขอแนะนำว่าคุณควรแยกตัวออกจากตระกูลฮัวเสียเดี๋ยวนี้"

"เพราะคุณเป็นคนที่สกปรกที่สุดและต่ำต้อยที่สุดในโลก"

โจวหยางพูดอย่างตรงไปตรงมาเพราะคำพูดเหล่านี้ล้วนเป็นข้อเท็จจริง

ก่อนที่จะมาถึงตระกูลฮัวเขามีความเข้าใจเกี่ยวกับผู้เฒ่าฮัวผ่านหู่แย

ตอนนั้นหู่แยกังวลเล็กน้อย

เช่นเดียวกับสิ่งที่ฮัวเฉินยวีพูดโดยไม่คำนึงถึงความแข็งแกร่งของเขาอิทธิพลของผู้เฒ่าฮัว

นั่นคือนักบุญอุปถัมภ์ของเมืองตงไห่ทั้งหมด!

ในสายตาของชาวเมืองตงไห่สถานะของเขาไม่มีใครเทียบได้บางคนถึงกับบอกว่าถ้าไม่มีผู้เฒ่าฮัวก็คงไม่มีเมืองตงไห่ในวันนี้

ผู้เฒ่าฮัวเป็นผู้มีพระคุณของเมืองตงไห่

ดังนั้นหากเขาแตะต้องหลานชายของเขาจริงๆหู่แยยังคงมีความกังวลอยู่

แต่โจวหยางปัดความกังวลของเขาออก

พวกเขาสามารถเคารพผู้เฒ่าฮัวได้แต่คนละเรื่องกันหากผู้เฒ่าฮัวนั้นยิ่งใหญ่เหมือนในตำนานงั้นเขาจะไม่ปกป้องหลานชายของตัวเองอย่างแน่นอน

ในทางตรงกันข้ามถ้าผู้เฒ่าฮัวมีเรื่องกับโจวหยางและหู่แยเพราะเหตุการณ์นี้งั้นพิสูจน์ได้ว่าผู้เฒ่าฮัวไม่ได้ยิ่งใหญ่เหมือนข่าวลือ

หากเป็นกรณีที่สองก็ไม่จำเป็นต้องมีการดำรงอยู่ของตระกูลฮัว

แม้ว่าโจวหยางจะพูดเช่นนั้นหู่แยก็ยังกังวลเล็กน้อย

เพราะเขารู้สึกว่าแม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่าผู้เฒ่าฮัวเป็นคนเห็นแก่ตัวมากไอ้ที่ตามใจลูกๆหลานๆบนพื้นฐานของชื่อเสียงแต่คนอื่นๆในเมืองตงไห่ไม่รู้!

พวกเขาสองคนรู้จากนั้นก็ทำลายตระกูลฮัวถึงตอนนั้นพวกเขาจะไม่ถูกคนอื่นในเมืองตงไห่แช่งให้ตาย

ถึงตอนนั้นแม้ว่าพวกเขาจะยืนขึ้นเพื่อบอกความจริงและบอกว่าผู้เฒ่าฮัวไม่ใช่คนดีแต่พวกเขาก็ทำและคาดว่าจะไม่มีใครเชื่อคนเหล่านั้นจะคิดว่าโจวหยางกำลังประดิษฐ์คำโกหกเพื่อปกปิดความจริง

ในตอนนี้โจวหยางกล่าวอีกครั้งว่า"ความจริงที่ว่ามีแค่เรารู้เท่านั้นก็พอแล้ว"

"ตราบใดที่เรามีจิตสำนึกที่ชัดเจนเราสามารถทำอะไรก็ได้ที่ต้องการโดยไม่ต้องกังวลกับมุมมองของคนอื่น"

"แม้ว่าจะต้องทนทุกข์ทรมานจากคำด่าของคนทั้งโลกแล้วไง?ฉันรู้ว่าฉันกำลังทำในสิ่งที่ถูกต้องและนั่นก็เพียงพอแล้ว"

โจวหยางพูดอย่างง่ายดาย

และเป็นคำพูดเหล่านี้ที่สะเทือนใจหู่แย

มั่นใจในตัวเองแบบนี้!

ไม่สำคัญว่าทุกคนในโลกจะเข้าใจผิด!

เพราะฉันไม่ได้ทำสิ่งเหล่านี้ให้พวกเขาเลยฉันแค่ทำเพื่อตัวเอง!

ดังนั้นตราบใดที่ฉันเข้าใจในสิ่งที่ตัวเองทำก็เพียงพอแล้ว!

ด้วยความคิดนี้โจวหยางและหู่แยจึงมาที่วิลล่าของฮัวเฉินยวี

ดังนั้นตอนฮัวเฉินยวีพูดคำเหล่านั้นโจวหยางก็เดินกลับไปอย่างไม่ลดละ

"แกนั่นแหละที่เป็นแมลงที่อาศัยอยู่ในคูน้ำเน่าเหม็น!"

"และแม้ว่าฉันจะไม่ใช่สัญลักษณ์แห่งความยุติธรรมและแสงสว่างแต่ฉันก็สามารถเป็นตัวแทนของหัวใจของฉันได้อย่างแน่นอนและฉันเทียบไม่ได้กับขยะอย่างแก!"

เมื่อโจวหยางพูดคำเหล่านี้ร่างกายของเขาก็แสดงความมั่นใจในตัวเองอย่างมากในขณะนี้ฮัวเฉินยวีรู้สึกโกรธอย่างมาก

เพราะสิ่งเดียวที่เขาภูมิใจได้คือตัวตนของเขา

แต่เดิมไม่ว่าเขาจะไปที่ไหนหรือทำอะไรเขาสามารถบอกคนอื่นได้ว่าเขาคือตัวแทนแห่งความยุติธรรมและแสงสว่าง

ไม่ว่าสิ่งที่เขาทำจะสกปรกหรือไร้เหตุผลแค่ไหนก็ไม่มีใครมาหักล้างเขาได้เพราะตัวตนที่มีเกียรติของเขา

แต่คราวนี้โจวหยางฉีกชั้นสุดท้ายของการปลอมตัวออกโดยตรงเผยให้เห็นจิตวิญญาณที่น่าเกลียดของเขา

ยิ่งไปกว่านั้นออร่าที่มั่นใจของโจวหยางยังแข็งแกร่งเกินไปมีพลังมากจนเขาต้องจริงจัง

มันเหมือนกับว่าคำพูดของโจวหยางไม่สามารถหักล้างได้เลยในตอนนี้เขาเหมือนตัวตลกที่กำลังกระโดดด้วยความตื่นตระหนก

"กล้าที่จะใส่ร้ายกูรีบฆ่าพวกมันเดี๋ยวนี้!"

ฮัวเฉินยวีคำรามเสียงดัง

"ยิ่งคุณกังวลมากเท่าไหร่คุณก็ยิ่งพิสูจน์ได้ว่าสิ่งที่ฉันพูดเป็นความจริงไม่ใช่เหรอ?"โจวหยางแสดงรอยยิ้มจางๆแทน

เห็นได้ชัดว่าเป็นพวกอันธพาลที่ฮัวเฉินยวีเรียกมาที่เกิดเหตุและเห็นได้ชัดว่าเป็นกลุ่มคนที่ล้อมโจวหยางและจ้องมองเขาแต่มีฉากที่แปลกมากในฉากนั้น

โจวหยางยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชนอย่างสงบพูดคุยพลางหัวเราะแต่คนที่เขาบอกว่าโกรธและทุกคนดูเศร้า

"อย่าเสียเวลากับเขาเลยลงมือ!"

ในที่สุดฮัวเฉินยวีก็ไม่สามารถทนได้

เขาเลิกคุยกับโจวหยางเพราะเขาไม่สามารถพูดถึงโจวหยางได้เลยโชคดีที่เขาเป็นคนฉลาดและรู้ว่าการใช้ประโยชน์จากจุดแข็งและหลีกเลี่ยงจุดอ่อนนั้นหมายถึงอะไร

คุณเป็นคนที่พูดด้วยเหตุผลเก่งไม่ใช่หรอ?

งั้นกูลงมือกับมึงเพียงแค่ตีคุณจนตายไม่ว่าออร่าของคุณจะแข็งแกร่งแค่ไหนเหตุผลดีแค่ไหนมันจะมีประโยชน์อย่างไร?

ใครสามารถได้ยินสิ่งที่คุณกำลังพูด?หลังจากที่แกตายก็ยังคนหลายหมื่นคนที่เคารพคุณชายฮัวอย่างกู!