บทที่ 838 รับรู้หัวใจตนเอง!

ครึ่งจักรพรรดิยังสามารถกล่าวได้ว่าเป็นจักรพรรดิx]v,

แน่นอนว่าโจวหยางในฐานะจักรพรรดิแห่งนักรบรู้อย่างแน่นอนว่ากุญแจสำคัญในการเป็นจักรพรรดิแห่งนักรบคืออะไร

หัวใจจักรพรรดิ์!

ความแข็งแกร่งของบางคนมาถึงขอบเขตของปรมาจารย์การต่อสู้เร็วมากและยังเข้าใกล้ระดับของจักรพรรดิการต่อสู้อย่างไม่สิ้นสุด

อย่างไรก็ตามคนเช่นนี้จะไม่มีวันไปถึงอาณาจักรของจักรพรรดิแห่งนักรบได้ตลอดชีวิตและพวกเขาก็อยู่ทุกหนทุกแห่งเช่นกัน

เป็นเพราะพวกเขาไม่มีหัวใจของจักรพรรดิ

หัวใจของจักรพรรดิในระดับสูงอาจกล่าวได้ว่ามีมาแต่กำเนิด

ตัวอย่างเช่นการพิจารณาทักษะของโจวหยางผ่านไปดูเหมือนง่ายมากดูเหมือนว่าในที่สุดเขาก็เห็นภาพลวงตาโดยตรงดังนั้นเขาจึงกลับสู่ความเป็นจริง

อย่างไรก็ตามหากบุคคลอื่นเข้ามาในภาพลวงตามีความเป็นไปได้มากที่เขาจะไม่สามารถออกไปได้!

กล่าวได้ว่าแม้ว่าทุกคนจะมีโอกาสได้ทำการทดลองแต่ก็ไม่จำเป็นต้องมีหนึ่งในล้านคนที่สามารถผ่านการทดลองได้!

คนที่แสวงหาผลกำไรธรรมดาจะไม่มีทางนึกถึงเมื่อเข้าสู่ภาพลวงตานั้นเพราะความฝันที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของพวกเขาคือความสำเร็จนั่นคือการมีทุกอย่าง

และภาพลวงตานั้นตอบสนองคำขอของพวกเขาได้เป็นอย่างดี

หัวใจของคนเหล่านี้ไม่แข็งแกร่งเลยหลังจากที่พวกเขาได้ครอบครองทุกอย่างสำเร็จสิ่งที่พวกเขาคิดว่าส่วนใหญ่คือการกินดื่มและสนุกสนานโดยที่พวกเขาไม่ได้คิดถึงสิ่งที่ผิดพลาดเลยด้วยซ้ำ

นี่คือคนทั่วไปส่วนใหญ่และคนส่วนนี้สามารถพูดได้ว่าคิดเป็นร้อยละเก้าสิบเก้า

ส่วนที่เหลืออีกหนึ่งเปอร์เซ็นต์อาจมีจิตใจเข้มแข็งมากแต่ในขณะเดียวกันพวกเขาก็ให้ความสำคัญกับความเสน่หา

ยังเป็นเรื่องยากที่คนเหล่านี้จะออกจากภาพลวงตา

โจวหยางจำได้เสมอว่าผู้คนรอบตัวเขาในภาพลวงตาคือคนที่เขาห่วงใยและห่วงใยมากที่สุด

ในสถานการณ์ที่ไม่มีความแตกต่างอย่างชัดเจนระหว่างภาพลวงตาและความเป็นจริงหากคุณไม่เต็มใจที่จะเชื่อฟังหัวใจของคุณคุณอาจเป็นอันตรายต่อคนที่คุณห่วงใยมากที่สุด

ในระดับนี้หลายคนจะเลือกที่จะยอมแพ้เพราะพวกเขาให้ความสำคัญกับความรักและจะไม่ทำร้ายคนรอบข้างง่ายๆ

คนเหล่านี้สามารถเรียกได้ว่าเป็นฮีโร่

แต่ฮีโร่มักจะพ่ายแพ้ให้กับความงามสาวงามที่นี่ไม่ได้หมายความว่าจะเแ็นหญิงงามอย่างแน่นอนกล่าวโดยย่อคือส่วนที่สำคัญที่สุดในหัวใจของคุณ

มีเพียงคนที่มีหัวใจของจักรพรรดิเท่านั้นที่สามารถแยกแยะสิ่งที่ถูกผิดได้พวกเขามีความมั่นใจและความแข็งแกร่งที่ไม่มีใครเทียบได้พวกเขาเชื่อมั่นอย่างแน่วแน่ว่าแม้ว่าพวกเขาจะทำตามหัวใจของตัวเองพวกเขาก็สามารถปกป้องคนรอบข้างได้อย่างแน่นอน

ในทางตรงกันข้ามถ้าคุณสูญเสียหัวใจของคุณนั่นคือการทำร้ายคนรอบตัวคุณมากที่สุดเป้าหมายของพวกเขาชัดเจนเกินไปไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในภาพลวงตาพวกเขาจะไม่ได้รับผลกระทบความสามารถดังกล่าวอาจใช้เวลาสั้นๆมองทะลุภาพลวงตาภายในและออกไปจากมัน

จำนวนคนที่มีจิตตานุภาพและความมั่นใจในตนเองนี้สามารถพูดได้ว่ามีน้อยมากหนึ่งในล้านคน

เห็นได้ชัดว่าโจวหยางเป็นหนึ่งในล้านนั้นเขาทะลุภาพลวงตาในเวลาอันสั้นและได้ครอบครองหัวใจของจักรพรรดิ

แต่ความจริงแล้วนิสัยของเขาเองก็เป็นเช่นนี้แม้ว่าจะไม่มีการทดลองนี้ความเป็นไปได้ที่เขาจะได้รับหัวใจของจักรพรรดิจากการฝึกฝนนั้นยิ่งใหญ่กว่าคนอื่นๆนับไม่ถ้วน

สิ่งนี้สามารถเรียกได้ว่าเป็นพรสวรรค์แน่นอนว่าต้องใช้ความสามารถในการบ่มเพาะเพื่อเป็นจักรพรรดิแห่งนักรบสำหรับคนธรรมดาแม้ว่าพวกเขาจะทำงานหนักมาตลอดชีวิตแต่แท้จริงแล้วพวกเขาถูกกำหนดมาเป็นเวลานานเขาจะไม่มีวันกลายเป็นจักรพรรดิแห่ง

สำหรับครึ่งจักรพรรดิเช่นบรรพบุรุษของตระกูลฮัวมันเป็นขั้วของคนส่วนใหญ่ที่มีพรสวรรค์บางอย่าง

ความสามารถในการบ่มเพาะของพวกเขาทรงพลังมากและพวกเขายังคงสามารถฝ่าฟันต่อไปได้หลังจากเข้าใกล้อาณาจักรของจักรพรรดิแห่งนักรบอย่างไม่สิ้นสุด

แม้ในท้ายที่สุดในร่างกายก็เปลี่ยนไปในเชิงคุณภาพโดยออกจากขอบเขตของหัวหน้านักรบโดยตรงและมีลักษณะของจักรพรรดิแห่งนักรบ

ดูเหมือนว่าพวกเขาจะกลายเป็นจักรพรรดิแห่งนักรบ

อย่างไรก็ตามนี่เป็นเพียงผิวเผินเท่านั้น

จักรพรรดิแห่งนักรบที่ไม่มีหัวใจของจักรพรรดิแม้ว่าออร่าจะแข็งแกร่งแต่พวกเขาไม่ได้รับความเคารพจากจักรพรรดิที่แท้จริงของนักรบพวกเขาเป็นเหมือนกองทัพปลอมๆจิปาถะเฉพาะในกรณีที่พวกเขามีหัวใจของจักรพรรดิ์ก็ถือได้ว่ามีสายเลือดอยู่

มีช่องว่างที่ใหญ่ที่สุดระหว่างครึ่งจักรพรรดิและจักรพรรดินักรบ

เนื่องจากครึ่งจักรพรรดิไม่มีหัวใจของจักรพรรดิพลังงานที่แท้จริงของพวกเขาจึงปรากฏลักษณะของจักรพรรดิซึ่งถึงขีดจำกัดแล้ว

จักรพรรดิครึ่งหนึ่งไม่สามารถทะลวงผ่านได้อีกต่อไปและจักรพรรดิแห่งนักรบก็แตกต่างออกไปนี่เป็นเพียงสภาวะปกติโจวหยางสามารถฝึกฝนต่อไปได้และความแข็งแกร่งก็จะยิ่งลึกลงไปเรื่อยๆ

แน่นอนว่าบรรพบุรุษของตระกูลฮัวไม่รู้เรื่องเหล่านี้เลย

เขาคิดง่ายๆว่าโจวหยางเป็นท่านเซียนคนหนึ่ง

เขาเชื่อมั่นว่าเขาเป็นจักรพรรดิแห่งนักรบเพราะเขารู้ดีว่าพลังงานที่แท้จริงในร่างกายของเขานั้นแตกต่างจากปรมาจารย์นักรบ

นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาจึงได้รับการยกย่องให้เป็นนักบุญอุปถัมภ์โดยชาวเมืองตงไห่เพราะเมื่อพลังที่แท้จริงของเขาแผ่ออกไปจะมีบรรยากาศของจักรพรรดิเต็มไปด้วยความมั่นใจและความแข็งแกร่งอย่างแท้จริงและดูเหมือนว่าจะแสดงถึงความยุติธรรมอย่างแท้จริง

อย่างไรก็ตามเมื่อโจวหยางจักรพรรดิแห่งนักรบที่แท้จริงระเบิดความโกรธกองทัพเบ็ดเตล็ดของเขาก็กลายเป็นตัวตลกกระโดดทันที

และบรรพบุรุษของตระกูลฮัวที่ไม่มีหัวใจของจักรพรรดิก็คุกเข่าลงให้โจวหยางโดยไม่ไร้ความรับผิดชอบ

เขาไม่ได้รู้สึกผิดอะไร

เขารู้สึกว่าเขาควรจะยอมแพ้ถ้าเขาสู้ไม่ได้นี่เป็นเรื่องปกติ

เมื่อเห็นฉากนี้ต่อหน้าเขาโจวหยางก็ส่ายหัวด้วยความผิดหวัง

ฉันคิดว่าบรรพบุรุษของตระกูลฮัวหรือที่รู้จักกันในนามนักบุญอุปถัมภ์แห่งตงไห่เป็นคนใหญ่คนโตแต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าโจวหยางจะคิดมากเกินไป

เพียงแค่เขาไม่เข้าใจว่าคนขี้ขลาดอย่างบรรพบุรุษของตระกูลฮัวจะกลายเป็นนักบุญอุปถัมภ์ได้อย่างไร?

"ฉันไม่รู้ว่าทำไมคุณถึงกลายเป็นนักบุญองค์อุปถัมภ์ของตงไห่แต่คุณมีส่วนร่วมในการอุปถัมภ์นี่คือข้อเท็จจริง"

หลังจากคิดเรื่องนี้โจวหยางกล่าวว่า"ฉันสามารถให้โอกาสคุณแจ้งให้โลกรู้ถึงอาชญากรรมของหลานชายของคุณได้จากนั้นก็ปฏิรูปตัวเองเป็นคนใหม่จากนี้เป็นต้นไปจงกีดกันตระกูลของคุณให้พ้นจากรัศมีภาพทั้งหมด"

"คุณมีความเห็นมั้ย?"

โจวหยางกล่าวเบาๆ

นี่เป็นผลจากการพิจารณาอย่างรอบคอบของเขาด้วย

บรรพบุรุษของครอบครัวฮัวอาจจะเห็นแก่ตัวเล็กน้อยหรือว่าเขาให้ความสำคัญกับหลานชายของเขามากเกินไป

แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าครั้งหนึ่งเขาเคยช่วยเมืองตงไห่ทั้งเมือง

นี่เป็นเรื่องที่ยอดเยี่ยมเรื่องหนึ่งและแม้แต่โจวหยางยังต้องชื่นชมมัน

ดังนั้นในสายตาของโจวหยางไม่ว่าบรรพบุรุษของตระกูลฮัวจะเลวร้ายแค่ไหนพวกเขาก็มีโอกาสได้รับการอภัย

มันเทียบเท่ากับเหรียญทองในการหลีกเลี่ยงความตายนี่คือการประเมินของโจวหยางในฐานะคนในเมืองตงไห่

แน่นอนว่าสามารถหลีกเลี่ยงการก่ออาชญากรรมได้และไม่สามารถสอบสวนอาชญากรรมที่มีชีวิตได้อีกต่อไปแต่หากทำเรื่องเช่นนั้นออกมาหากเขายังคงเพลิดเพลินไปกับกลิ่นอายของนักบุญอุปถัมภ์ของตงไห่ก็ถือว่าผิดเล็กน้อย

ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะให้บรรพบุรุษของตระกูลฮัวแจ้งให้โลกรู้เกี่ยวกับอาชญากรรมของฮัวเฉินยวีแล้วขอโทษทีละคน

หลังจากทำเช่นนี้กลิ่นอายครอบครัวของพวกเขาก็หายไปตามธรรมชาติ