บทที่ 865 อาณาเขตแห่งจักรพรรดิ์!

จากที่ซูซื่อหมิงรู้จักไม่ควรมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นบนโลกใบนี้เลยด้วยซ้ำ

คนธรรมดาคนหนึ่งเป็นไปได้อย่างเพียงแค่ชั่วข้ามคืนก็สามารถจัดการปรมาจารย์การต่อสู้ได้แล้ว?

ถ้าหากเป็นแบบนั้นล่ะก็อย่างนั้นปรมาจารย์การต่อสู้ก็ไม่มีค่าอะไรแล้วตระกูลซูของพวกเราเป็นไปไม่ได้ที่จะพึ่งพาปรมาจารย์การต่อสู้ทั้งสี่เพียงอย่างเดียวจะสามารถยืนหยัดอย่างไร้พ่ายในฐานะตระกูลชั้นหนึ่งในเมืองตงไห่

แต่ว่าทำไหมโจวหยางถึงทำมันได้อย่างง่ายดายสิ่งนี้ทำให้ซูซื่อหมิงตะลึง

และโจวหยางในเวลานี้เขายังคงพูดกับซูเหว่ย"เด็กน้อยคุณสบายใจได้เลยในเมื่อคุณเลือกฉันโดยต้องสูญเสียทั้งหมดแล้ว"

"จากนั้นฉันเกรงว่าจะต้องพยายามทำทุกอย่างก็ทนไม่ได้ที่จะทำให้คุณแพ้แน่นอน!"

โจวหยางพูดเบาๆ

ก่อนหน้าเหตุผลที่เขาไม่เอ่ยปากพูดมาโดยตลอดรักษาความเงียบต่อการเยาะเย้ยของสวี่เฟิงเทียนและซูซื่อหมิงเป็นเพราะว่าเขากำลังตรวจสอบ

ซูซื่อหมิงได้หักหลังเขาแล้วดังนั้นเขาต้องการดูว่าเป็นถึงลูกชายของซูซื่อหมิงการแสดงออกของซูเหว่ยจะเป็นยังไง

เมื่อเวลาที่เขาได้ยินว่าซูเหว่ยจะยืนเคียงข้างฝั่งของตัวเองแม้ว่าเขาจะต้องมีการตัดการติดต่อกับตระกูลซูก็ตามอย่างน้อยก็มีความตื้นตันใจเล็กน้อย

ดังนั้นลูกน้องซูเหว่ยคนนี้เขานั้นคุ้มครองแน่นอน!

การมาที่นี่ไม่ใช่เรื่องง่าย!

เมื่อซูเหว่ยได้ยินคำพูดนี้มีความตื่นเต้นอย่างมาก

"ลูกพี่คุณยอดเยี่ยมจริงๆ!"

"ฉันรู้อยู่แล้วลูกพี่ไม่มีทางแพ้อย่างแน่นอน!"

สำหรับความแข็งแกร่งที่โจวหยางแสดงออกมาคนเดียวที่ไม่มีความตะลึงน่าจะมีแค่ซูเหว่ยแล้ว

เขาเป็นแฟนตัวโยงของโจวหยางที่แท้จริงแม้ว่าโจวหยางจะสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างน่าอัศจรรย์เขาก็ไม่รู้สึกแปลกใจ

เพียงแค่ตะโกนด้วยความตื่นเต้นไม่ผิดหวังที่เป็นลูกพี่!ลูกพี่สุดยอด!

โจวหยางหัวเราะเบาๆจากนั้นก็หันตัวมองไปทางสวี่เฟิงเทียนสองพี่น้องบ่นพึมพากับตัวเอง"ยิ่งกว่านั้นจัดการกับปลาเหม็นและกุ้งเน่าสองตัวนี้ฉันไม่จำเป็นต้องออกแรงทั้งหมด"

ไม่ผิดสวี่เฟิงเทียนและสวี่เฟิงจวินสองคนในสายตาของเขาเป็นเพียงแค่กุ้งเน่าและปลาเหม็นสองตัว

สวี่เฟิงเทียนโกรธเล็กน้อย"ฉันดูสิว่าแกจะหยิ่งผยองได้นานแค่ไหน!"

เขามีการสบตากับสวี่เฟิงจวินเล็กน้อยด้วยความเข้าใจโดยปริยายของสองพี่น้องตลอดหลายปีที่ผ่านมาในเวลาเดียวกันก็แยกออกไปสองทิศทางพุ่งเข้าหาโจวหยาง

"ตายสะ!สามารถตายได้ภายใต้การรวมพลังของพี่น้องพวกเราแกก็ถือว่าไม่เลวแล้ว!"

สวี่เฟิงเทียนตะโกนพูด"อย่าคิดว่าพวกเราสองพี่น้องร่วมมือกันแล้วก็คิดว่ามันง่ายเหมือนบวกเลขหนึ่งบวกหนึ่งเป็นสองของความแข็งแกร่งของปรมาจารย์การต่อสู้"

"เพราะว่ากระบนท่าของพวกเราเหมือนกันบวกกับความเข้าใจโดยปริยายระหว่างพวกเราพี่น้องหลังจากที่พวกเราร่วมมือกันสามารถระเบิดความแข็งแกร่งของปรมาจารย์การต่อสู้สิบคนออกมาได้!"

"ต่อให้แกเป็นถึงจักรพรรดิการต่อสู้วันนี้ก็ต้องคุกเข่าให้กับฉัน!"

สวี่เฟิงเทียนพูดได้ว่าเต็มไปด้วยความมั่นใจ

นี่คือเคล็ดลับที่ซ่อนอยู่ของเขา

หลายปีมาแล้วที่พวกเขาสองพี่น้องไม่มีการร่วมมือกันต่อสู้

แต่ว่าเพียงแค่พวกเขาร่วมมือกันจะต้องไร้พ่ายแน่นอน!

สวี่เฟิงเทียนสำหรับจุดนี้มีความมั่นใจอย่างมากนี่คือเหตุผลที่เขามีตำแหน่งสูงเช่นนี้ในตระกูลสวี่

"ตายสะ!"สวี่เฟิงจวินตะโกนด้วยความโกรธในพริบตาทั้งสองคนก็พุ่งมาอยู่ตรงหน้าโจวหยาง

สีหน้าโจวหยางไม่เปลี่ยน

กระทั่งแสดงให้เห็นรอยยิ้มเล็กๆออกมา

"เป็นเพียงแค่ปรมาจารย์การต่อสู้สิบคนเท่านั้นเองเหรอ?"

"แม้แต่จักรพรรดิการต่อสู้ยังต้องคุกเข่าให้แกเหรอ?"

"เกรงว่าแกคงมีความเข้าใจผิดอะไรเกี่ยวกับจักรพรรดิการต่อสู้แล้ว"

โจวหยางพูดเบาๆในเวลาที่สวี่เฟิงเทียนและสวี่เฟิงจวินกำลังจะเข้ามาใกล้เขาทันใดนั้นออร่าอันทรงพลังก็พุ่งออกมาจากร่างกายของเขา!

กลิ่นอายนี้เหมือนกับกระแสน้ำในมหาสมุทรที่ปั่นป่วนส่งไปทั่วพื้นที่ของตระกูลซูอย่างรวดเร็ว!

และสวี่เฟิงเทียนและสวี่เฟิงจวินสองคนที่ใกล้ชิดกับโจวหยางมากที่สุดเตะไม่โดนโจวหยางเลยด้วยซ้ำคาดไม่ถึงว่าจะถูกระเบิดออกไปโดยตรง!

อาณาเขตแห่งจักรพรรดิ์!

นี่เป็นกระบวนท่าที่โจวหยางเพิ่งตระหนักในสองวันที่ผ่านมา

หลังจากที่ได้เป็นจักรพรรดิการต่อสู้เขาคิดถึงเรื่องนี้โดยทั่วไปทุกวันมีความสามารถอะไรของจักรพรรดิการต่อสู้ของตัวเองหรือไม่

นอกจากนี้เขายังสามารถตรวจพบได้ว่าจักรพรรดิการต่อสู้และปรมาจารย์การต่อสู้โดยทั่วไปแล้วมันมีสองระดับมีพลังที่มีความแตกต่างกัน

แม้แต่พลังงานชีของทั้งสองฝ่ายก็แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงพลังชีที่แท้จริงของปรมาจารย์การต่อสู้มันเป็นเพียงรูปแบบของพลังที่บริสุทธิ์จริงๆเท่านั้น

และพลังชีที่แท้จริงของจักรพรรดิการต่อสู้กลับเป็นการแบกรับการบีบบังคับอย่างเอาแต่ใจ

โจวหยางมักจะรู้สึกแปลกๆอย่างหนึ่งตัวเองยังสามารถปลดปล่อยอะไรได้บ้างสามารถเข้าใจอะไรได้อีก

สุดท้ายแล้วก่อนหน้าสองวันเขาตระหนักว่ามีอะไรที่ไม่ถูกต้อง

ตรงกับหัวใจของตัวเองที่มีต่อจักรพรรดิการต่อสู้เขาสามารถปลดปล่อยพลังงานที่แท้จริงของจักรพรรดิการต่อสู้ของตัวเองได้อย่างเต็มที่จนถึงขีดสุดนอกจากนี้การควบคุมที่แม่นยำมากสามารถพูดได้ว่าเขาสามารถเคลื่อนไหวได้ตามที่เขาต้องการบีบอัดพลังที่แท้จริงของจักรพรรดิการต่อสู้ในร่างกายของตัวเอง

เขาเพียงแค่ยืนอยู่ตรงนั้นไม่ขยับก็สามารทำเรื่องต่างๆได้มากมายปล่อยให้ความคิดของตัวเองระดมพลังที่แท้จริงของตัวเองเพื่อให้ทำสิ่งเหล่านั้น

โจวหยางเรียกทักษะนี้ว่าอาณาเขตของจักรพรรดิ

ในอาณาเขตของจักรพรรดิเขาไร้พ่ายอย่างแน่นอน!มีความสมบูรณ์แบบอย่างมาก!

ก็เหมือนกับตอนนี้แบบนี้โจวหยางเพียงแค่ยืนอยู่กับที่แต่ว่าสวี่เฟิงเทียนและสวี่เฟิงจวินทั้งสองคนกลับพุ่งออกไปโดยตรง!

ไม่เพียงแค่ทำให้พุ่งออกไปเท่านั้นพวกเขายังถูกจับโดยพลังที่มองไม่เห็นที่คอหลังจากนั้นก็ลอยอยู่บนอากาศ

ถูกตัดสิน!

เพียงแค่ท่านี้ไม่บางทีพูดได้ว่าไม่ถึงท่าเดียวด้วยซ้ำโจวหยางไม่ได้ลงมือเลยการสามารถควบคุมการดำรงอยู่ทั้งสองที่ยืนอยู่จุดสุดยอดของปรมาจารย์การต่อสู้นี้อย่างสมบูรณ์

ร่างของโจวหยางยืนตรงในบริเวณลานกว้างตระกูลซูเสื้อที่ตัวไม่มีลมโดยอัตโนมัติค่อนข้างเหมือนกับลูกพี่ใหญ่

ในฉากนี้มันทำให้ซูเหว่ยมองตาค้างโดยตรง

จากนั้นเขาก็ตื่นเต้นขึ้นมา

ตัวเองตามไม่ผิดคนเลยจริงๆ!

ลูกพี่ยังไงสะก็ยังเป็นลูกพี่!

มองดูออร่านี้มองดูรูปร่างนี้แล้ว!คนแบบนี้ไม่มีเรื่องอะไรที่ทำไม่ได้!

เวลาที่โจวหยางเตะไปที่สวี่เฟิงเทียนหนึ่งทีซูเหว่ยไม่ได้ตื่นเต้นอะไรมากนักแต่ว่าเมื่อเห็นฉากที่อยู่ตรงหน้านี้ซูเหว่ยตื่นเต้นอย่างมาก

เท่เท่มากเลย!

เขามองไปทางซูซื่อหมิงด้วยความตื่นเต้น"คุณพ่อคุณเห็นสิ่งที่ฉันพูดไหมล่ะ!"

"บนโลกใบนี้ไม่มีเรื่องอะไรที่ลูกพี่ทำไม่ได้ใช่ไหมล่ะ!"

ซูซื่อหมิงก็มองดูฉากนี้ด้วยความตกตะลึงเช่นกัน

เขารู้ตั้งนานแล้วว่าโจวหยางแข็งแกร่งแต่ว่าเขากลับคิดไม่ถึงเลยคาดไม่ถึงเลยว่าโจวหยางจะแข็งแกร่งถึงขั้นนี้!

เพียงแค่ยืนอยู่กับที่ไม่ขยับคิดไม่ถึงเลยว่าจะสามารถควบคุมปรมาจารย์การต่อสู้ทั้งสองได้อย่างสมบูรณ์แบบ!

ฉากที่อยู่ตรงหน้านี้เปรียบเสมือนเทพเจ้าที่ลงมาโลกทำให้คนทนไม่ไหวจนต้องคุกเข่ากราบไหว้!

โจวหยางมีสีหน้าสงบเขาเพียงแค่โบกมือสวี่เฟิงเทียนและสวี่เฟิงจวินก็ลอยมาอยู่ตรงหน้าเขา

โจวหยางมองคนทั้งสองที่อยู่ตรงหน้าด้วยสายตาเฉยเมยพูดเบาๆ"ตอนนี้พวกแกยังมีอะไรที่ต้องการพูดไหม?"

"แต่นี้พวกแกยังรู้สึกว่าฉันเป็นขยะคนหนึ่งอยู่ไหม?ซูเหว่ยเลือกยืนข้างเดียวกับฉันเป็นทางเลือกที่ผิดพลาดอยู่ไหม?"

โจวหยางจ้องมองสองคนนั้นอย่างเลือดเย็นมันเหมือนจ้องคนตายสองคน

สวี่เฟิงเทียนและสวี่เฟิงจวินทั้งสองคนมีสีหน้าที่ขมขื่นมีอะไรจะพูดแต่ก็พูดไม่ออกมา

ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่อยากพูดแต่ว่าถูกบีบคอเอาไว้ไม่สามารถพูดออกมาได้จริงๆ!