บทที่ 849 ความงามช่วยวีรบุรุษ!

ตอนนี้โจวหยางยังไม่ชัดเจนจริงๆ

เขาอยากจะบอกว่าเขาไม่ใช่คนเลวจริงๆและเหตุผลที่เขาอยากเข้าใกล้กับเด็กหญิงสุ่ยนั่นก็เพราะว่าเขารู้สึกจริงๆว่าเด็กหญิงสุ่ยคือปิงเยว่ที่เขารู้จัก

ปรากฏตัวเมื่อสองเดือนที่แล้ว

เมื่อสองเดือนก่อนเกิดขึ้นเมื่อโจวหยางไปที่ภูเขาศักดิ์สิทธิ์และพบกับปิงเยว่ปิงเยว่พาเขาเข้าสู่การทดลองลวงตา

ตนเองอยู่ในอาการโคม่าเป็นเวลาสองเดือนหลังจากตื่นขึ้นมาปิงเยว่ก็หายตัวไปหนิวฉวนและสวี่เทียนหลงที่รออยู่นอกประตูยังบอกว่าพวกเขาไม่เคยเห็นปิงเยว่เข้ามาหรือออกไปข้างนอก

กล่าวอีกนัยหนึ่งปิงเยว่อาจหายตัวไปหลังจากเข้าสู่ภาพลวงตา

สองเดือนที่แล้ว!

บวกกับลุคและบุคลิกแบบนี้...ประเด็นก็คือเด็กผู้หญิงคนนี้กำลังเก็บขยะอยู่และดูเหมือนเธอจะเป็นคนไร้บ้านจะมีเรื่องบังเอิญแบบนี้ได้อย่างไรในโลกนี้?

หลักฐานเกือบทั้งหมดพิสูจน์ว่าเด็กหญิงสุ่ยคือเทพปิงเยว่!

แต่เขาไม่สามารถพูดคำเหล่านี้ได้เลยเพราะคนธรรมดาไม่เคยสัมผัสกับสิ่งต่างๆเช่นภูเขาศักดิ์สิทธิ์หากโจวหยางพูดคำเหล่านี้จริงๆเขาจะถือว่าเป็นลุงแปลกๆของคนอื่นๆแต่เขาจะต้องถูกคนอื่นมองว่าเป็นโรคประสาทอย่างแน่นอน

ดังนั้นตอนนี้เขาก็ปวดหัวมากเขาจึงได้แต่ปักความหวังทั้งหมดไว้ที่เด็กหญิงตัวเล็กๆ"ปิงเยว่เธอจำฉันไม่ได้จริงๆหรอ?"

"ถ้าเธอจำฉันไม่ได้เธอสามารถบอกฉันได้มั้ยว่าบ้านของเธออยู่ที่ไหน?เธอบอกว่าแม่ของเธอบอกเธอว่าจะไม่มีพายตกลงมาจากบนท้องฟ้าแล้วแม่ของเธออยู่ที่ไหน?"

"เธอเคยปรากฏตัวที่จัตุรัสนี้เมื่อสองเดือนก่อนแล้วก่อนหน้าานี้เธอไปอยู่ที่ไหนมา?"

โจวหยางถามคำถามหลายชุดในหนึ่งลมหายใจ

หลังจากได้ยินคำถามเหล่านี้ฝูงชนที่อยู่รอบข้างก็เงียบลงและทุกคนก็จ้องมองไปที่เด็กหญิงสุ่ยอย่างอยากรู้อยากเห็น

เพราะพวกเขายังอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับประสบการณ์ชีวิตของเด็กหญิงสุ่ยมาก

เด็กหญิงตัวเล็กๆที่เล่นฉลาดเป็นกรดโดยไม่ได้รับการสั่งสอนจากพ่อแม่หรือไม่ได้ติดต่อกับผู้ใหญ่ใดๆก็เป็นไปไม่ได้ที่จะพัฒนาบุคลิกภาพเช่นนี้

กล่าวอีกนัยหนึ่งเด็กหญิงน้ำต้องอาศัยอยู่กับผู้ใหญ่บางคน

แต่ความสัมพันธ์ระหว่างผู้ใหญ่กับเด็กหญิงสุ่ยเป็นอย่างไรนั้นยากที่จะพูด

ถ้าเป็นพ่อแม่ของเด็กหญิงสุ่ยพ่อแม่ของใครจะยอมให้เด็กหญิงอายุเจ็ดหรือแปดขวบออกไปเก็บขยะตลอดทั้งวัน?

นอกจากนี้จู่ๆเด็กหญิงสุ่ยก็ปรากฏตัวขึ้นที่จัตุรัสแห่งนี้เพื่อเก็บขยะเมื่อสองเดือนก่อนก่อนหน้านั้นไม่มีใครเคยได้ยินเรื่องเด็กหญิงตัวเล็กๆคนนี้มาก่อน

แต่ความจริงแล้วถ้าเด็กหญิงสุ่ยเคยทำงานที่เมืองนี้มานานแล้วเธอคงจะเป็นที่รู้จักไปนานแล้ว

ตัวตนของเด็กหญิงสุ่ยนั้นเป็นเรื่องที่น่าสงสัยอย่างแท้จริงก่อนหน้านี้หลายคนได้สอบถามเกี่ยวกับประสบการณ์ชีวิตของเธอแต่เด็กหญิงสุ่ยแปลกๆมักจะเบลออดีตด้วยหัวข้ออื่นๆและไม่เคยเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเธอ

ตอนที่โจวหยางถามคำถามดังกล่าวผู้สังเกตการณ์ไม่ได้กล่าวหาโจวหยางเลยแต่มองไปที่เด็กหญิงโดยรวม

ในขณะเดียวกันผู้คนจำนวนมากจ้องมองมาที่ใบหน้าเล็กๆขอเด็กหญิงสุ่ยก็ตกใจ

แต่ความตื่นตระหนกนี้ถูกซ่อนไว้อย่างรวดเร็วโดยเธอและถามโจวหยางแบบตรงไปตรงมาแทน"คุณกำลังทำอะไร?ตรวจสอบบัญชีสัมโนครัวหรอ!"

"ฉันไม่รู้จักคุณดีนักทำไมฉันต้องแจ้งเรื่องนี้กับคุณฉันจะรู้ได้อย่างไรว่าคุณเป็นคนดีหรือคนเลว?"

"ถ้าคุณเป็นคนไม่ดีหลังจากบอกข่าวเหล่านี้ไปจะเป็นอย่างไร?"

เด็กหญิงสุ่ยเอามือท้าวสะโพกและทำท่าทีที่เคร่งขึมและเผชิญหน้ากับทุกคน

แต่พวกเขารู้สึกโล่งใจอย่างรวดเร็วนี่เป็นเรื่องจริง

อย่ามองว่าเด็กหญิงสุ่ยยังอายุน้อยเธอก็มีสติในการปกป้องตนเอง

ในฐานะเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆเธอไม่ควรเปิดเผยข้อมูลส่วนตัวของเธอแบบไม่เป็นทางการ

และผู้ที่อยากรู้อยากเห็นข้อมูลของเธอก็เป็นได้แค่ความอยากรู้อยากเห็นเท่านั้นไม่สามารถบังคับได้อย่างแน่นอนนี่คือเหตุผลว่าทำไมเด็กหญิงน้ำถึงสามารถหลอกถามคำถามเหล่านี้ได้มานานเพราะไม่มีใครอดทนถามเธอได้

ในขณะนี้สายตาของทุกคนจดจ่อไปที่โจวหยางอีกครั้ง

"ผู้ชายคนนี้เป็นคนโกหกแน่นอน!"

"ใช่ๆนี่มันคนโกหกชัดๆเด็กหญิงสุ่ยไม่รู้จักคุณไม่ว่าคุณจะพูดด้วยเหตุผลอะไรก็ไร้ผล!"

"ฉันคิดว่าเขาแค่ต้องการโกงข้อมูลส่วนตัวของเด็กหญิงสุ่ยแล้วก็แอบลงมืออย่างเงียบๆตอนที่ไม่มีใครอยู่คนนี้เป็นคนเลวแน่ๆ!"

ด้วยคำพูดของเด็กหญิงสุ่ยไม่เพียงแต่เธอไม่ตอบคำถามใดๆของโจวหยางเธอยังเปลี่ยนความสนใจของทุกคนไปที่ร่างกายของโจวหยางอีกด้วยซึ่งทำให้สมองของโจวหยางปวดหัวเป็นอย่างมาก

ตอนนี้เขาถูกระบุว่าเป็นลุงแปลกและถ้าเขาพูดอะไรอย่างไม่ใส่ใจเขาจะถูกกลุ่มคนที่กระตือรือร้นกลุ่มนี้ลักพาตัวไปและถูกส่งไปยังทีมจับกุม

ในฐานะจักรพรรดิแห่งนักรบนั่นเป็นเรื่องที่น่าอายมากที่สำคัญคือเขาไม่สามารถใช้กำลังกับคนธรรมดาเหล่านี้ได้

หรือเขาต้องยอมแพ้?

โจวหยางไม่สบายใจมากนักเพราะเมื่อเธอเห็นเด็กหญิงสุ่ยเอามือท้าวสะโพกการเคลื่อนไหวของมือเหมือนตอนแรกของเด็กหญิงสุ่ยบนสะโพกก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาโจวหยางอีกครั้ง

นี่มันไม่ใช่สองคนแน่ๆ!

สิ่งที่เป็นไปได้มากที่สุดก็คือปิงเยว่จำตัวเองไม่ได้จริงๆ

ปัญหาใหญ่ที่สุดก็คือเรื่องนี้คือปิงเยว่จำตัวเองไม่ได้อีกต่อไปและสิ่งที่เธอพูดเกี่ยวกับการรู้จักเธอดูเหมือนว่าท่าทีของเธอไม่ดีจริงๆ

โจวหยางยืนขึ้นอย่างช้าๆและในที่สุดก็มองไปที่ปิงเยว่จากนั้นก็พูดกับทุกคนว่า"ขอโทษนะทุกคนฉันจะเป็นคนที่ยอมรับผิดเอง"

"สาวน้อยคนนี้ไม่ใช่เพื่อนที่ฉันรู้จักไม่เป็นไรปล่อยไปเถอะฉันจะไม่รบกวนผู้หญิงคนนี้อีกแล้ว"

โจวหยางกล่าวอย่างจริงจัง

บางทีปิงเยว่อาจจำตัวเองไม่ได้จริงๆดังนั้นเขาจึงไม่สามารถเร่งรีบในตอนนี้ได้

จะเป็นอย่างไรถ้าไม่มีคนแบบนี้อยู่รอบๆ?จะเป็นอย่างไรถ้าเขาใช้กำลังเพื่อพาปิงเยว่ออกไป?ท้ายที่สุดปิงเยว่ก็ยังไม่รู้จักตัวเอง!

ถ้าเป็นไปได้เขาตั้งใจที่จะแอบลงมือในตอนกลางคืนโดยใช้ความแข็งแกร่งของจักรพรรดิการต่อสู้เพื่อติดตามเด็กหญิงสุ่ยคนนี้อย่างลับๆโจวหยางไม่เชื่อว่าเด็กหญิงสุ่ยคนนี้จะไม่กลับบ้านตอนกลางคืน!

ตราบใดที่เธอต้องกลับบ้านโจวหยางสามารถรับประกันได้ว่าเธอจะเปิดเผยความลับทั้งหมดโดยไม่รู้ตัวความแข็งแกร่งของจักรพรรดิแห่งนักรบไม่ใช่การแสดง!

เขาอยากจะดูว่าเด็กหญิงสุ่ยคือปิงเยว่หรือเปล่า!

หลังจากตัดสินใจอย่างลับๆโจวหยางก็วางแผนที่จะจากไปแต่ทันใดนั้นเด็กหญิงที่อยู่ข้างหลังเธอก็พูดว่า"เฮ้ฉันคิดว่าคุณแปลกมาก"

"นายจะทิ้งแบบนี้จริงๆหรอนายอยากตามแอบไปตอนกลางคืนใช่มั้ย?"

"ถ้าเป็นเช่นนั้นฉันจะขอให้ลุงฮันเตอร์จับคุณเดี๋ยวนี้และดูว่าคุณเป็นคนไม่ดีจริงรึป่าว!"