บทที่ 826 ขอความยุติธรรม!
by หลิงหยุน
08:01,Mar 29,2021
แน่นอนสิ่งที่คนขับรถไม่รู้ก็คือห้องส่วนตัวนี้ไม่มีขั้นต่ำในค่าบริโภคอะไรจริงๆ
ท้ายที่สุดแล้วนี่คือห้องส่วนตัวของหู่แยคนที่สามารถเข้ามาที่นี่ได้โดยทั่วไปล้วนแล้วเป็นแขกสำคัญของพี่หู่
นั่นก็หมายความว่าค่าใช้จ่ายของที่นี่เรียกได้ว่าสูงอย่างน่าตกใจแต่ว่าเป็นถึงแขกสำคัญของหู่แยโดยทั่วไปแล้วไม่ต้องมีใครต้องควักเงินล้วนแล้วหู่แยเป็นคนเลี้ยง
ที่นี่ถ้าหากว่าไม่มีตำแหน่งไม่สามารถเข้าได้แน่นอน
เพราะว่าคนขับรถไม่รู้กฎเหล่านี้ดังนั้นเมื่อเวลาที่บริกรนำอาหารและเครื่องดื่มมาเสริฟเขาไม่กล้ากินเลยแม้แต่คำเดียว
กระทั่งเขายังคิดว่าสุดท้ายแล้วเวลาที่จ่ายเงินยังไงสะเขาก็ไม่ได้กินแม้แต่คำเดียวคงไม่ปล่อยให้ตัวเองต้องควักเงินหรอกมั้ง
แต่โจวหยางนั้นกินอย่างตะกละตะกลามแม้กระทั่งหู่แยคุยกับเขายังไม่สนใจเลยด้วยซ้ำราวกับว่าไม่ได้กินอะไรมาหลายปีแล้วแบบนั้น
แต่ในความเป็นจริงแล้วโจวหยางไม่ได้ดื่มน้ำแม้แต่หยดเดียวมานานกว่าสองเดือนแล้ว
เขาอยู่บนภูเขาศักดิ์สิทธิ์เป็นเวลาสองเดือนสองเดือนนั้นอยู่ในอาการโคม่าไม่ได้กินอาหารแม้แต่คำเดียวจริงๆทั้งหมดต้องพึ่งพาอาศัยโดยปฏิภาณไวพริบ
ปฏิภาณไวพริบนี้แม้ว่าจะเป็นของดีอย่างหนึ่งสามารถทำให้คนไม่กินไม่ดื่มก็สามารถอยู่รอดได้แต่ว่ามันไม่มีกลิ่น!
พูดได้ว่าเป็นถึงจักรพรรดิแห่งการต่อสู้อย่างโจวหยางแม้ว่าจะไม่ได้กินอาหารเป็นเวลาสามถึงห้าปีและพึ่งพาการฝึกฝนเท่านั้นเขาก็ไม่มีทางอดตายแน่นอน
แต่ว่านี่ไม่ได้หมายความว่าเขาจะไม่มีความโลภ
หนึ่งในสิ่งประดิษฐ์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของมนุษย์นั่นก็คืออาหารและอาหารรสเลิศ
มนุษย์ที่ไม่ได้พบเห็นอาหารมาเป็นสองเดือนเขากลายเป็นคนตะกละไปแล้วดังนั้นนั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมตอนนี้ถึงเปลี่ยนเป็นอีกด้านแบบนี้
หู่แยมองไปที่โจวหยางอย่างช่วยไม่ได้รอจนหลังจากที่โจวหยางกินเสร็จเขาจึงค่อยๆพูด"คุณโจวตอนนี้กินเสร็จหรือยัง?"
นี่เป็นคำพูดที่สุภาพอย่างมากแต่ว่าโจวหยางกลับพูดว่า"ยังสามารถกินได้อีกนิดหน่อย"
หู่แย".....ได้เลย"
ท้ายที่สุดแล้วรอจนโจวหยางกินเสร็จในห้องส่วนตัวในที่สุดก็สามารถเข้าประเด็นได้
ในเวลานี้ข้างในห้องส่วนตัวมีทั้งหมดสี่คน
หู่แยและสวี่เหว่ยโจวหยางและคนขับรถ
สวี่เหว่ยได้พูดก่อน"คุณโจวพวกเราได้เสียเวลามามากพอแล้วฉันรู้สึกว่าเรื่องตลกร้ายมันก็ควรน่าจะหยุดได้แล้วมั้ง"
"เรื่องที่พวกเราต้องการพูดที่สำคัญคือมันเกี่ยวกับรูปแบบของตงไห่ทั้งหมดฉันหวังว่าในก่อนหน้านี้พวกเราทุกคนสามารถปรับความคิดได้ปล่อยวางความคับข้องใจส่วนตัว"
สวี่เหว่ยไม่ได้มีการลงไปชั้นรับเพื่อรับโจวหยางเขามาที่ห้องส่วนตัวในภายหลัง
แต่ว่าเห็นได้ชัดอย่างมากมีคนแจ้งให้เขาทราบว่าอาชงต้องการขัดขวางโจวหยาง
ดังนั้นเขารู้สึกว่าสภาพของโจวหยางในตอนนี้กำลังแก้แค้นพวกเขาอย่างเห็นได้ชัด
เขารู้สึกว่าโจวหยางเริ่มมีจิตใจคับแคบเล็กน้อยแล้ว
ทุกคนล้วนแล้วเป็นคนที่ทำเรื่องใหญ่เรื่องที่หารือถึงเกี่ยวข้องกับรูปแบบของเมืองทั้งเมืองคุณเอาแต่กังวลเกี่ยวกับเรื่องเล็กน้อยแบบนี้มันจะมีความหมายอะไร?
ดังนั้นเขาจึงพูดแบบนี้ออกมาเพื่อเตือนให้โจวหยางอย่าทำเรื่องเล็กให้กลายเป็นเรื่องใหญ่
แต่ว่าโจวหยางกลับเช็ดปากสีหน้ามีความจริงจังและพูดว่า"สำหรับฉันแล้วไม่มีอะไรที่เป็นเรื่องเล็กในเวลาเดียวกันก็ไม่มีเรื่องใหญ่อะไร"
"มีเพียงแค่เรื่องที่ฉันต้องใส่ใจเท่านั้นให้ฉันพูดคำพูดที่บีบหัวใจหู่แยความกรุณาต่อฉันดังนั้นฉันจะไม่ทำให้พวกคุณต้องลำบากใจ"
"สถานการณ์วันนี้ที่เกิดขึ้นบนตัวของฉันฉันสามารถทำเป็นไม่สนใจทั้งหมดก็ได้แต่ว่าถ้าหากพวกคุณไม่มีคำอธิบายให้พี่ใหญ่ของฉันจากนี้ไปตระกูลสวี่ของพวกคุณทั้งหมดเกรงว่าจะมีแค่หู่แยคนเดียวที่ฉันรู้จัก"
โจวหยางพูดอย่างจริงจังไม่มีความหมายของการพูดตลกเลยแม้แต่น้อยหู่แยและสวี่เหว่ยก็เข้าใจถึงความร้ายแรงของสถานการณ์
พวกเขานำสายตามองไปทางคนขับรถ
ในใจพูดว่านี่มันเรื่องตลกบ้าอะไร!
เห็นได้ชัดอย่างมากบนตัวของคนขับรถไม่มีการวางตัวเลยแม้แต่นิดเดียวล้วนแล้วเหมือนไม่เคยเห็นโลกมาก่อนแบบนั้น
"ท่านนี้คือ?"สวี่เหว่ยเริ่มเอ่ยปากถาม
"ฉันพูดแล้วคนนี้คือพี่ใหญ่ของฉัน!"โจวหยางเน้นย้ำ
คำพูดดูถูกปรากฏขึ้นในดวงตาของสวี่เหว่ยจากนั้นก็มองไปทางคนขับรถ"คุณนามสกุลโจว?"
"ไม่ใช่ๆฉันไม่ใช่นามสกุลโจวและไม่ใช่พี่ใหญ่ของคุณโจวอะไรฉันเป็นเพียงแค่คนขับรถแท็กซี่คนหนึ่งคุณโจวท่านนี้เป็นแค่ผู้โดยสารของฉันเท่านั้น"คนขับรถพูดอย่างเร่งรีบ
เขาสามารถสัมผัสได้ถึงสถานการณ์ของความกดดันได้นอกจากนี้ทั้งหมดยังโฟกัสมาที่ตัวของเขา
เขารู้ว่าโจวหยางทำเพื่อหวังดีกับเขาแต่เขาไม่กล้าที่จะถ่วงเวลาโจวหยางเพียงเพราะเรื่องเล็กน้อยของเขา
สวี่เหว่ยพอใจกับคำตอบของคนขับรถคนนี้อย่างมากมองไปทางโจวหยางและพูด"คุณโจวคุณก็ได้ยินแล้วใช่ไหมคนเขาบอกว่าไม่เกี่ยวข้องอะไรกับคุณ"
"ถ้าหากคุรต้องการทำให้พวกเราลำบากใจหรือว่าต้องการมีเงื่อนไขอะไรก็พุดออกมาตรงๆจะดีกว่าไหมไม่จำเป็นต้องสร้างเรื่องตลกร้ายแบบนี้หรอก"
"พวกเรามีความซื่อสัตย์ระหว่างกันหน่อยไม่ดีกว่าเหรอ?"
"คุณรู้สึกว่านี่เป็นเรื่องตลก?"โจวหยางหรี่ตาเล็กน้อย
ใบหน้าของสวี่เหว่ยก็เย็นลงเช่นกัน"หรือว่าไม่ใช่เหรอ?เห็นได้ชัดว่าพวกเรากำลังคุยเรื่องที่สำคัญอย่างมากคุณกำลังทำอะไรเพื่อให้บุคคลที่ไม่เกี่ยวข้องเช่นนี้เข้าไปเกี่ยวข้อง?"
"ตอนนี้พวกเรามาพร้อมกับความจริงใจคุณโจวตอนนี้ฉันสงสัยในความจริงใจของคุณอย่างหนัก!"
เห็นได้ชัดว่าสวี่เหว่ยโกรธเป็นไฟ
เห็นได้ชัดอย่างมากเขารู้สึกว่าโจวหยางพาคนขับรถคนนี้มาด้วยก็เพื่อทำให้พวกเขามีความลำบากมากขึ้น
"ความจริงใจของฉันไม่ใช่ทำให้คุณดูเพียงแค่เขาอยู่ในใจฉันก็พอแล้ว"โจวหยางค่อยๆพูด"เพียงแค่หนึ่งประโยควันนี้สำหรับเรื่องที่เกี่ยวข้องกับพี่ใหญ่ของฉันพวกคุณจำเป็นต้องมีคำอธิบายให้กับฉัน"
สวี่เหว่ยอึ้งไปชั่วขณะมองไปทางโจวหยางที่มีความจริงจังทันใดนั้นก็นึกไม่ออกว่าโจวหยางหมายถึงอะไร
"ให้คุณห้าล้านให้คุณออกไปจากที่นี่ดีไหม?"สวี่เหว่ยมองไปที่คนขับรถพูดออกมาหนึ่งประโยค
"ห๊ะ?ฉันฉันรับไว้ไม่ได้....."คนขับรถตกใจกลัว
นี่มันเรื่องตลกอะไรห้าล้านทั้งชีวิตของเขายังหาไม่ได้เยอะขนาดนี้เลย!
"สิบล้านลูกพี่คุณแค่ตกลงก็ได้แล้วปล่อยพวกเราไปได้ไหม?"สวี่เหว่ยมองไปที่คนขับอย่างไม่อดทน"หรือว่าคุณมองไม่ออกหรือยังไงสถานการณ์ตอนนี้ของพวกเรามีครวามเคร่งครึมมากหรือยังไง?"
"สิบล้านสำหรับฉันแล้วมันไม่นับว่าเป็นอะไรเลยคุณไม่จำเป็นต้องเขินอายอะไรเอาเงินแล้วก็จากไปเลยได้ไหม?"
ได้ยินสวี่เหว่ยพูดแบบนี้คนขับรถก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว
เขาฝันยังฝันไม่ถึงเลยด้วยซ้ำวันหนึ่งผู้ดูแลโรงแรมฮุยหวงที่ยอดเยี่ยมแห่งนี้จะเรียกเขาว่าพี่ใหญ่ขอให้เขารับเงินสิบล้านไว้
นอกจากนี้ถ้าเขาไม่รับเงินสิบล้านนี้ดูเหมือนว่าจะไม่ได้
โดยไม่มีทางเลือกใดๆเขาทำได้เพียงแค่เลือกตอบตกลงเพราว่าเขาเข้าใจอย่างมากต่อหน้าคนใหญ่คนโตเหล่านี้เขาไม่มีสิทธิ์พูดเลยด้วยซ้ำ
เมื่อเอาเงินสิบล้านนี้เสร็จแล้วคนขับรถเตรียมจะจากไปแต่ว่าโจวหยางกลับตบโต๊ะอย่างแรงไปหนึ่งที"นั่งลงเดี๋ยวนี้!"
คนขับรถแตกตื่นรีบนั่งลงอย่างเร่งรีบ"ฉันฉันทำผิดอะไรอีกแล้วเหรอ?"
โจวหยางส่ายหัว"คุณไม่ได้ทำผิดอะไร"
"เพียงแต่ว่าสิบล้านนั้นเป็นเพียงค่าตอบแทนที่พวกเขาคุกคามคุณยังมีอีกแล้วเรื่องหลานสาวตัวน้อยของคุณล่ะ?พูดออกมาเลย"
โจวหยางพูดช้าๆ"เพียงแค่พูดอย่างกล้าหาญก็พอแล้วฉันเคยพูดแล้วฉันจะขอความยุติธรรมให้คุณ"
ในชั่วขณะคนขับรถมีความซาบซึ้ง
เขาคิดไม่ถึงเลยคำพูดสบายๆหนึ่งประโยคของโจวหยางคาดไม่ถึงว่าจะทำตามสัญญาอย่างจริงจัง
แน่นอนว่าเขาก็ต้องการขอความยุติธรรม
เพียงแต่เขาไม่กล้า
ต่อให้โจวหยางอยู่ที่นี่เขาก็ไม่กล้า
ท้ายที่สุดแล้วนี่คือห้องส่วนตัวของหู่แยคนที่สามารถเข้ามาที่นี่ได้โดยทั่วไปล้วนแล้วเป็นแขกสำคัญของพี่หู่
นั่นก็หมายความว่าค่าใช้จ่ายของที่นี่เรียกได้ว่าสูงอย่างน่าตกใจแต่ว่าเป็นถึงแขกสำคัญของหู่แยโดยทั่วไปแล้วไม่ต้องมีใครต้องควักเงินล้วนแล้วหู่แยเป็นคนเลี้ยง
ที่นี่ถ้าหากว่าไม่มีตำแหน่งไม่สามารถเข้าได้แน่นอน
เพราะว่าคนขับรถไม่รู้กฎเหล่านี้ดังนั้นเมื่อเวลาที่บริกรนำอาหารและเครื่องดื่มมาเสริฟเขาไม่กล้ากินเลยแม้แต่คำเดียว
กระทั่งเขายังคิดว่าสุดท้ายแล้วเวลาที่จ่ายเงินยังไงสะเขาก็ไม่ได้กินแม้แต่คำเดียวคงไม่ปล่อยให้ตัวเองต้องควักเงินหรอกมั้ง
แต่โจวหยางนั้นกินอย่างตะกละตะกลามแม้กระทั่งหู่แยคุยกับเขายังไม่สนใจเลยด้วยซ้ำราวกับว่าไม่ได้กินอะไรมาหลายปีแล้วแบบนั้น
แต่ในความเป็นจริงแล้วโจวหยางไม่ได้ดื่มน้ำแม้แต่หยดเดียวมานานกว่าสองเดือนแล้ว
เขาอยู่บนภูเขาศักดิ์สิทธิ์เป็นเวลาสองเดือนสองเดือนนั้นอยู่ในอาการโคม่าไม่ได้กินอาหารแม้แต่คำเดียวจริงๆทั้งหมดต้องพึ่งพาอาศัยโดยปฏิภาณไวพริบ
ปฏิภาณไวพริบนี้แม้ว่าจะเป็นของดีอย่างหนึ่งสามารถทำให้คนไม่กินไม่ดื่มก็สามารถอยู่รอดได้แต่ว่ามันไม่มีกลิ่น!
พูดได้ว่าเป็นถึงจักรพรรดิแห่งการต่อสู้อย่างโจวหยางแม้ว่าจะไม่ได้กินอาหารเป็นเวลาสามถึงห้าปีและพึ่งพาการฝึกฝนเท่านั้นเขาก็ไม่มีทางอดตายแน่นอน
แต่ว่านี่ไม่ได้หมายความว่าเขาจะไม่มีความโลภ
หนึ่งในสิ่งประดิษฐ์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของมนุษย์นั่นก็คืออาหารและอาหารรสเลิศ
มนุษย์ที่ไม่ได้พบเห็นอาหารมาเป็นสองเดือนเขากลายเป็นคนตะกละไปแล้วดังนั้นนั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมตอนนี้ถึงเปลี่ยนเป็นอีกด้านแบบนี้
หู่แยมองไปที่โจวหยางอย่างช่วยไม่ได้รอจนหลังจากที่โจวหยางกินเสร็จเขาจึงค่อยๆพูด"คุณโจวตอนนี้กินเสร็จหรือยัง?"
นี่เป็นคำพูดที่สุภาพอย่างมากแต่ว่าโจวหยางกลับพูดว่า"ยังสามารถกินได้อีกนิดหน่อย"
หู่แย".....ได้เลย"
ท้ายที่สุดแล้วรอจนโจวหยางกินเสร็จในห้องส่วนตัวในที่สุดก็สามารถเข้าประเด็นได้
ในเวลานี้ข้างในห้องส่วนตัวมีทั้งหมดสี่คน
หู่แยและสวี่เหว่ยโจวหยางและคนขับรถ
สวี่เหว่ยได้พูดก่อน"คุณโจวพวกเราได้เสียเวลามามากพอแล้วฉันรู้สึกว่าเรื่องตลกร้ายมันก็ควรน่าจะหยุดได้แล้วมั้ง"
"เรื่องที่พวกเราต้องการพูดที่สำคัญคือมันเกี่ยวกับรูปแบบของตงไห่ทั้งหมดฉันหวังว่าในก่อนหน้านี้พวกเราทุกคนสามารถปรับความคิดได้ปล่อยวางความคับข้องใจส่วนตัว"
สวี่เหว่ยไม่ได้มีการลงไปชั้นรับเพื่อรับโจวหยางเขามาที่ห้องส่วนตัวในภายหลัง
แต่ว่าเห็นได้ชัดอย่างมากมีคนแจ้งให้เขาทราบว่าอาชงต้องการขัดขวางโจวหยาง
ดังนั้นเขารู้สึกว่าสภาพของโจวหยางในตอนนี้กำลังแก้แค้นพวกเขาอย่างเห็นได้ชัด
เขารู้สึกว่าโจวหยางเริ่มมีจิตใจคับแคบเล็กน้อยแล้ว
ทุกคนล้วนแล้วเป็นคนที่ทำเรื่องใหญ่เรื่องที่หารือถึงเกี่ยวข้องกับรูปแบบของเมืองทั้งเมืองคุณเอาแต่กังวลเกี่ยวกับเรื่องเล็กน้อยแบบนี้มันจะมีความหมายอะไร?
ดังนั้นเขาจึงพูดแบบนี้ออกมาเพื่อเตือนให้โจวหยางอย่าทำเรื่องเล็กให้กลายเป็นเรื่องใหญ่
แต่ว่าโจวหยางกลับเช็ดปากสีหน้ามีความจริงจังและพูดว่า"สำหรับฉันแล้วไม่มีอะไรที่เป็นเรื่องเล็กในเวลาเดียวกันก็ไม่มีเรื่องใหญ่อะไร"
"มีเพียงแค่เรื่องที่ฉันต้องใส่ใจเท่านั้นให้ฉันพูดคำพูดที่บีบหัวใจหู่แยความกรุณาต่อฉันดังนั้นฉันจะไม่ทำให้พวกคุณต้องลำบากใจ"
"สถานการณ์วันนี้ที่เกิดขึ้นบนตัวของฉันฉันสามารถทำเป็นไม่สนใจทั้งหมดก็ได้แต่ว่าถ้าหากพวกคุณไม่มีคำอธิบายให้พี่ใหญ่ของฉันจากนี้ไปตระกูลสวี่ของพวกคุณทั้งหมดเกรงว่าจะมีแค่หู่แยคนเดียวที่ฉันรู้จัก"
โจวหยางพูดอย่างจริงจังไม่มีความหมายของการพูดตลกเลยแม้แต่น้อยหู่แยและสวี่เหว่ยก็เข้าใจถึงความร้ายแรงของสถานการณ์
พวกเขานำสายตามองไปทางคนขับรถ
ในใจพูดว่านี่มันเรื่องตลกบ้าอะไร!
เห็นได้ชัดอย่างมากบนตัวของคนขับรถไม่มีการวางตัวเลยแม้แต่นิดเดียวล้วนแล้วเหมือนไม่เคยเห็นโลกมาก่อนแบบนั้น
"ท่านนี้คือ?"สวี่เหว่ยเริ่มเอ่ยปากถาม
"ฉันพูดแล้วคนนี้คือพี่ใหญ่ของฉัน!"โจวหยางเน้นย้ำ
คำพูดดูถูกปรากฏขึ้นในดวงตาของสวี่เหว่ยจากนั้นก็มองไปทางคนขับรถ"คุณนามสกุลโจว?"
"ไม่ใช่ๆฉันไม่ใช่นามสกุลโจวและไม่ใช่พี่ใหญ่ของคุณโจวอะไรฉันเป็นเพียงแค่คนขับรถแท็กซี่คนหนึ่งคุณโจวท่านนี้เป็นแค่ผู้โดยสารของฉันเท่านั้น"คนขับรถพูดอย่างเร่งรีบ
เขาสามารถสัมผัสได้ถึงสถานการณ์ของความกดดันได้นอกจากนี้ทั้งหมดยังโฟกัสมาที่ตัวของเขา
เขารู้ว่าโจวหยางทำเพื่อหวังดีกับเขาแต่เขาไม่กล้าที่จะถ่วงเวลาโจวหยางเพียงเพราะเรื่องเล็กน้อยของเขา
สวี่เหว่ยพอใจกับคำตอบของคนขับรถคนนี้อย่างมากมองไปทางโจวหยางและพูด"คุณโจวคุณก็ได้ยินแล้วใช่ไหมคนเขาบอกว่าไม่เกี่ยวข้องอะไรกับคุณ"
"ถ้าหากคุรต้องการทำให้พวกเราลำบากใจหรือว่าต้องการมีเงื่อนไขอะไรก็พุดออกมาตรงๆจะดีกว่าไหมไม่จำเป็นต้องสร้างเรื่องตลกร้ายแบบนี้หรอก"
"พวกเรามีความซื่อสัตย์ระหว่างกันหน่อยไม่ดีกว่าเหรอ?"
"คุณรู้สึกว่านี่เป็นเรื่องตลก?"โจวหยางหรี่ตาเล็กน้อย
ใบหน้าของสวี่เหว่ยก็เย็นลงเช่นกัน"หรือว่าไม่ใช่เหรอ?เห็นได้ชัดว่าพวกเรากำลังคุยเรื่องที่สำคัญอย่างมากคุณกำลังทำอะไรเพื่อให้บุคคลที่ไม่เกี่ยวข้องเช่นนี้เข้าไปเกี่ยวข้อง?"
"ตอนนี้พวกเรามาพร้อมกับความจริงใจคุณโจวตอนนี้ฉันสงสัยในความจริงใจของคุณอย่างหนัก!"
เห็นได้ชัดว่าสวี่เหว่ยโกรธเป็นไฟ
เห็นได้ชัดอย่างมากเขารู้สึกว่าโจวหยางพาคนขับรถคนนี้มาด้วยก็เพื่อทำให้พวกเขามีความลำบากมากขึ้น
"ความจริงใจของฉันไม่ใช่ทำให้คุณดูเพียงแค่เขาอยู่ในใจฉันก็พอแล้ว"โจวหยางค่อยๆพูด"เพียงแค่หนึ่งประโยควันนี้สำหรับเรื่องที่เกี่ยวข้องกับพี่ใหญ่ของฉันพวกคุณจำเป็นต้องมีคำอธิบายให้กับฉัน"
สวี่เหว่ยอึ้งไปชั่วขณะมองไปทางโจวหยางที่มีความจริงจังทันใดนั้นก็นึกไม่ออกว่าโจวหยางหมายถึงอะไร
"ให้คุณห้าล้านให้คุณออกไปจากที่นี่ดีไหม?"สวี่เหว่ยมองไปที่คนขับรถพูดออกมาหนึ่งประโยค
"ห๊ะ?ฉันฉันรับไว้ไม่ได้....."คนขับรถตกใจกลัว
นี่มันเรื่องตลกอะไรห้าล้านทั้งชีวิตของเขายังหาไม่ได้เยอะขนาดนี้เลย!
"สิบล้านลูกพี่คุณแค่ตกลงก็ได้แล้วปล่อยพวกเราไปได้ไหม?"สวี่เหว่ยมองไปที่คนขับอย่างไม่อดทน"หรือว่าคุณมองไม่ออกหรือยังไงสถานการณ์ตอนนี้ของพวกเรามีครวามเคร่งครึมมากหรือยังไง?"
"สิบล้านสำหรับฉันแล้วมันไม่นับว่าเป็นอะไรเลยคุณไม่จำเป็นต้องเขินอายอะไรเอาเงินแล้วก็จากไปเลยได้ไหม?"
ได้ยินสวี่เหว่ยพูดแบบนี้คนขับรถก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว
เขาฝันยังฝันไม่ถึงเลยด้วยซ้ำวันหนึ่งผู้ดูแลโรงแรมฮุยหวงที่ยอดเยี่ยมแห่งนี้จะเรียกเขาว่าพี่ใหญ่ขอให้เขารับเงินสิบล้านไว้
นอกจากนี้ถ้าเขาไม่รับเงินสิบล้านนี้ดูเหมือนว่าจะไม่ได้
โดยไม่มีทางเลือกใดๆเขาทำได้เพียงแค่เลือกตอบตกลงเพราว่าเขาเข้าใจอย่างมากต่อหน้าคนใหญ่คนโตเหล่านี้เขาไม่มีสิทธิ์พูดเลยด้วยซ้ำ
เมื่อเอาเงินสิบล้านนี้เสร็จแล้วคนขับรถเตรียมจะจากไปแต่ว่าโจวหยางกลับตบโต๊ะอย่างแรงไปหนึ่งที"นั่งลงเดี๋ยวนี้!"
คนขับรถแตกตื่นรีบนั่งลงอย่างเร่งรีบ"ฉันฉันทำผิดอะไรอีกแล้วเหรอ?"
โจวหยางส่ายหัว"คุณไม่ได้ทำผิดอะไร"
"เพียงแต่ว่าสิบล้านนั้นเป็นเพียงค่าตอบแทนที่พวกเขาคุกคามคุณยังมีอีกแล้วเรื่องหลานสาวตัวน้อยของคุณล่ะ?พูดออกมาเลย"
โจวหยางพูดช้าๆ"เพียงแค่พูดอย่างกล้าหาญก็พอแล้วฉันเคยพูดแล้วฉันจะขอความยุติธรรมให้คุณ"
ในชั่วขณะคนขับรถมีความซาบซึ้ง
เขาคิดไม่ถึงเลยคำพูดสบายๆหนึ่งประโยคของโจวหยางคาดไม่ถึงว่าจะทำตามสัญญาอย่างจริงจัง
แน่นอนว่าเขาก็ต้องการขอความยุติธรรม
เพียงแต่เขาไม่กล้า
ต่อให้โจวหยางอยู่ที่นี่เขาก็ไม่กล้า
HELLOTOOL SDN BHD © 2020 www.readmeapps.com All rights reserved
