บทที่ 126 ต้องการให้จางฉีโม่เป็นขี้ข้าในบ้านตระกูลหวังตลอดไป

"ผู้เฒ่าหวัง ผมเคารพคุณแต่ไม่ได้แปลว่าผมต้องกลัวคุณนะ" หนิงเซวี่ยลุกขึ้นยืนมองไปทางหวังเฉิงแล้วพูด

อายุก็เจ็ดแปดสิบแล้ว ยังออกมาอวดบารมี ดื้อด้านจริงๆ

"ตงไห่หนิงซื่อกรุ๊ปที่นายก่อตั้งขึ้นมากับบ้านตระกูลหวังก็ทำธุรกิจร่วมกันมาไม่น้อย"...