บทที่ 958 ยอดฝีมือในเทียนหยวน

"อะไรนะ!"

ผู้คนที่นั่งอยู่ในนี้ก็ตะลึงมากเช่นกันมีคนเอ่ยปากพูดขึ้นมาเสียงเบา:

"ชิงเจ๋อเซียนคงไม่วู่วามขนาดนั้นหรอกมั้ง!"

"เหอะ!"

ซวนหยวนหวู่ตี๋ฝืนยิ้มก่อนจะพูด:"คนอื่นอาจจะคำนึงถึงเรื่องพวกนี้แต่ชิงเจ๋อเซียนไม่มีทางคำนึงถึงเรื่องอื่นๆแน่นอน"

"ไปเถอะไปดูกันถ้าเกิดชิงเจ๋อเซียนอยากจะฟังกฎกติกาพวกเราต้องลงมือไปหยุดมันให้ได้!"

"อื้ม!"

สีหน้าของคนอื่นๆต่างดูเคร่งเครียดพากันเดินออกจากตึกเติงเทียนมุ่งหน้าตรงไปยังตำแหน่งที่ตั้งของเทียนหยวน

………

ที่นั่นเป็นหลุมลึกที่มองไม่เห็นปลายและมองไม่เห็นฝั่งตรงข้าม

บริเวณรอบๆของเทียนหยวนร่ายเต็มไปด้วยคาถาเวทมนต์เมื่อมีคนยืนอยู่ข้างๆเทียนหยวนก็เสมือนกับมดตัวนึงที่ยืนอยู่ขอบมหาสมุทรยังไงอย่างงั้นความกว้างของพื้นที่บริเวณนี้เหมือนจะเทียบเท่าแผ่นฟ้าทั้งผืนถึงแม้จะเป็นยอดฝีมือดินแดนแห่งความเป็นอมตะเมื่อยืนอยู่ข้างเทียนหยวนแล้วก็จะรู้สึกว่าหายใจยากลำบาก

ภายในเทียนหยวนมักจะมีลมที่เย็นยะเยือกโบกโชยขึ้นมาจากหลุมลึกเทียนหยวนเป็นระยะๆซึ่งลมดังกล่าวนั้นมันเยือกเย็นมากๆเรากลับว่ามาจากขุมนรกจิ่วโหย่วยังไงอย่างงั้น

เมื่อซวนหยวนหวู่ตี๋และคนอื่นๆมาถึงเทียนหยวนข้างๆของชิงเจ๋อเซียนมีดินแดนโลกอมตะนอนอยู่สามคนเหลือเพียงชายชราดินแดนโลกอมตะขั้นสูงสุดคนเดียวเท่านั้นที่ยังพยายามยืนหยัดชีวิตตัวเองไว้อย่างยากลำบาก

ทั้งสี่คนนี้เป็นยอดฝีมือที่ตระกูลใหญ่ต่างๆได้ส่งมาเพื่อเข้าเฝ้าเทียนหยวนชิงเจ๋อเซียนบุกเข้ามาไม่พูดพร่ำทำเพลงก็เข้ามาทำร้ายนักสู้ดินแดนโลกอมตะที่ค่อนข้างอ่อนทั้งสามคนจนตายทั้งเป็นไปเลยส่วนชายชราที่กำลังยืนหยัดอยู่อย่างยากลำบากตรงหน้านี้เป็นคนจากตระกูลซวนหยวนเองบนร่างกายของเขาในตอนนี้เต็มไปด้วยบาดแผลเมื่อเห็นว่าใกล้จะทนต่อไม่ไหวแล้ว

"หยุด!"

เมื่อซวนหยวนหวู่ตี๋เห็นแบบนี้จึงตะโกนเสียงดังทีนึงดวงตาทั้งสองข้างมีสายฟ้าสถิตก่อนจะชกไปทางชิงเจ๋อเซียนอย่างกระทันหัน

ชายชราที่มาเฝ้าเทียนหยวนจากตระกูลซวนหยวนถ้านับอายุดูแล้วก็ถือว่าเป็นรุ่นอาของซวนหยวนหวู่ตี๋อยู่ตอนนี้ในเมื่อเขาได้มาถึงแล้วฉันจะปล่อยให้ชิงเจ๋อเซียนทำตามใจตัวเองไม่ได้เด็ดขาด

"ซวนหยวนหวู่ตี๋แกมันก็เป็นแค่คนที่เคยแพ้ให้ฉันคนเดียวเท่านั้นอย่างแกเนี่ยนะคิดจะเข้ามาห้ามฉันด้วย?"

ชิงเจ๋อเซียนพูดอย่างเรียบง่ายท่ามกลางอากาศที่ว่างเปล่าราวกับว่ามีสายฟ้าแลบสองสายแทบจะไม่สามารถเอาคำพูดใดมาอธิบายใบหน้าของชิงเจ๋อเซียนในตอนนี้ได้เลยรูปร่างหน้าตาของเขาธรรมดาทั่วไปมากๆแต่mว่าดวงตาคู่นั้นกลับเฉียบคมเหมือนดาบแห่งสวรรค์

ท่ามกลางแผ่นฟ้าที่ว่างเปล่าแตกร้าวออกไปเพราะสายตาของเขาพร้อมกับเสียงแคร๊กๆ

ตอนที่ชิงเจ๋อเซียนพูดอยู่นั้นเขาไม่ได้ใช้พลังพิศวงของตัวเองเลยแม้แต่น้อยแค่ใช้พลังดาบจากจิตวิญญาณที่อยู่ภายในอย่างเดียวเท่านั้นก็สามารถทำให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นได้เห็นได้เลยว่าพลังดาบทั้งหมดที่อยู่ในตัวเขาแข็งแรงมากถึงขั้นไหน

ชิงเจ๋อเซียนนำสายตาจ้องมองไปบนดินแดนโลกอมตะทั้งสิบเอ็ดที่ไล่ตามมาพลางพูดอย่างเยือกเย็น:

"วันนี้ฉันจะเข้าไปในเทียนหยวนใครที่เข้ามาขัดขวางฉันก็เท่ากับเป็นศัตรูกับฉัน!"

เมื่อถูกชิงเจ๋อเซียนจ้องมองแบบนี้ดินแดนโลกอมตะที่อยู่ในสนามต่างรู้สึกเสียวสันหลังวาบถึงแม้พวกเขาจะเป็นยอดฝีมือที่พอมีชื่อเสียงและอยู่ในอันดับต้นๆของอาณาจักรลับคุนหลุนแต่เมื่อเผชิญหน้ากับชิงเจ๋อเซียนในใจก็ไม่มีความกล้าอยู่ดี

ชื่อเสียงและความเลื่องลือของชิงเจ๋อเซียนนั้นโด่งดังมากๆจริงๆโด่งดังมากจนพวกเขาไม่มีแม้กระทั่งความกล้าที่จะลงมือ

มีแค่ซวนหยวนหวู่ตี๋คนเดียวเท่านั้นที่กำลังจ้องมองชิงเจ๋อเซียนอย่างเยือกเย็นพลางพูด"พวกเรามีข้อตกลงกับเทียนหยวนในวันที่เทียนหยวนได้เปิดตัวขึ้นร้อยปีครั้งนึงนอกจากสามารถส่งรุ่นหลานภายในตระกูลเข้าไปแล้วยอดฝีมือที่มีระดับขั้นตั้งแต่ดินแดนโลกอมตะเป็นต้นไปไม่สามารถก้าวเข้าไปในเทียนหยวนได้!"

"วันนี้ฉันต้องได้เข้าไปในเทียนหยวนใครเข้ามาขัดขวางฉันฉันก็จะฆ่ามัน!"

ผมของชิงเจ๋อเซียนโบกสบัดแสงของดาบที่อยู่ในสายตายิ่งอยู่ยิ่งสว่างมากขึ้นพลังออร่าที่กลบเกลื่อนไปทั่วทั้งท้องฟ้าและแผ่นดินเริ่มปะทุออกมาจากร่างกายเขาและแซงซวนหยวนหวู่ตี๋ขึ้นไปอย่างไวจนกระทั่งถึงจุดสูงสุดเต็มเปี่ยมไปทั่วทั้งท้องฟ้าและแผ่นดิน

ทั่วทั้งบริเวณเทียนหยวนแม้กระทั่งอากาศก็ได้เยือกเย็นลงไป

"นี่เป็นกฎเกณฑ์ที่บัญญัติขึ้นตั้งแต่หลายพันปีก่อนแล้วถึงเวลาที่ต้องแก้ไขแล้ว!"ยอดฝีมือดินแดนโลกอมตะของตระกูลเฉียนเฉียนหยวนเอ่ยปากพูดขึ้นมาอย่างกระทันหัน"ฉันรู้สึกว่าให้ชิงเจ๋อเซียนเข้าไปดูแป๊บเดียวก็ไม่เห็นจะมีอะไรเลยเพราะได้เกิดเรื่องขึ้นกับชิงเซวียนจริงๆ!"

"เฉียนหยวนแกกล้าหรือ!"

ซวนหยวนหวู่ตี๋ทั้งโกรธทั้งหัวเสียถึงแม้จะรู้ว่าตระกูลเฉียนจะเป็นพันธมิตรร่วมกันกับตระกูลชิงมาโดยตลอดแต่เขาคิดไม่ถึงเลยว่าเฉียนหยวนจะกล้ายืนอยู่ข้างชิงเจ๋อเซียนอย่างอุกอาจแบบนี้เลยหรอ

"ไสหัวไป!"

ชิงเจ๋อเซียนตะคอกอย่างโกรธกริ้วทีนึงกำลังจะพุ่งตรงเข้าไปในเทียนหยวน

ซวนหยวนหวู่ตี๋ย่ำเท้ากับพื้นทีนึงก่อนจะพุ่งเข้าไปรับ

"ทลาย!"

ซวนหยวนหวู่ตี๋ตะคอกเสียงดังทีนึงหมัดทั้งสองข้าวเหมือนกับหมัดทองคำถึงแม้จะยากลำบากมากแค่ไหนแต่สภาพเขาก็ดูชิลล์สบายมากพุ่งตรงเข้าไปหาชิงเจ๋อเซียนอย่างไม่คาดคิด

"หึ!"

สีหน้าของชิงเจ๋อเซียนไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆเลยยื่นมือออกไปวาดกลางอากาศทีนึง

แชว๊ก

หมัดไร้เทียมทานที่ซวนหยวนหวู่ตี๋ปล่อยออกมาถูกชิงเจ๋อเซียนใช้นิ้วเดียวแล้วแยกออกเป็นสองท่อนเลยก่อนจะพุ่งออกไปทั้งสองข้างอย่างกระทันหัน

แต่ความเร็วของหมัดเหล็กของซวนหยวนหวู่ตี๋ซวนหยวนหวู่ตี๋ไม่ลดน้อยลงเลยเริ่มเข้ามาถึงตรงหน้าของชิงเจ๋อเซียนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

ชิงเจ๋อเซียนดันมือออกมาทั้งสองข้างพุ่งเข้าไปรับ

"โครม!"

โดยที่ทั้งสองคนเป็นจุดศูนย์กลางแรงสั่นสะเทือนที่รูปร่างลางๆแผ่กระจายไปรอบๆ

ภายในเวลาแค่ลมหายใจเดียวกันทั้งสองก็ได้ประลองไปสิบกว่ากระบวนท่าแล้วบนตัวซวนหยวนหวู่ตี๋มีรอยแผลเกิดขึ้นสิบกว่าจุดแล้วแต่กลับไม่มีกลิ่นอายที่จะถดถอยลงเลยแม้แต่น้อย

"เข้าพร้อมกัน!"

สีหน้าของดินแดนโลกอมตะในตระกูลโอหยางดูเคร่งเครียดมากในฐานะที่พวกเขาเป็นยอดฝีมือดินแดนโลกอมตะจึงสามารถมองออกเป็นธรรมดาได้อยู่แล้วซวนหยวนหวู่ตี๋ใกล้จะทนต่อไม่ไหวแล้วแต่ดินแดนโลกอมตะไม่สามารถเข้าไปในเทียนหยวนได้มันเป็นกฎตั้งแต่รุ่นบรรพบุรุษเป็นต้นมาวันนี้ไม่ว่ายังไงก็จะปล่อยให้ชิงเจ๋อเซียนเข้าไปในเทียนหยวนไม่ได้เด็ดขาด

คนอื่นๆต่างสบตากันรอบนึงกัดฟันแน่นเช่นกันก่อนจะพุ่งตรงเข้าไปใส่ชิงเจ๋อเซียน

……….

ภายในเทียนหยวน

หลินหยินและไป๋ยวีเดินอยู่ในเทียนหยวนในมือของไป๋ยวีมีไป๋โจ้วที่หมดสติไปด้วยคนนึง

ในระหว่างทางหลินหยินหายาสมุนไพรบางอย่างมาได้ด้วยและได้เก็บใส่กระเป๋าทั้งหมดเลยไม่ได้แบ่งให้ไป๋ยวีเลยสักนิดในฐานะที่ไป๋ยวีเป็นพระบุตรศักดิ์สิทธิ์ในตระกูลไป๋ถึงแม้จะอยากกระหายยาสมุนไพรเหล่านั้นแต่ยังไม่ถึงขั้นอิจฉาริษยา

ทันใดนั้นเองหลินหยินเงยหน้าขึ้นไปมองเหนือหัว

ไป๋ยวีก็ได้หยุดฝีเท้าลงเช่นกันก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปมองแล้วกลืนน้ำลายอึกนึง

"ด้านบนมียอดฝีมือขั้นสูงสุดกำลังประลองกันอย่างน้อยก็เป็นยอดฝีมือในระดับดินแดนโลกอมตะขั้นสูงสุด!"

นัยตาของไป๋ยวีเต้นไปด้วยรังสีแห่งความหวาดกลัวก่อนจะพูดเสียงเบา:"ไม่น่านะมีกฎเกณฑ์ตั้งแต่บรรพบุรุษบอกไว้ว่ายอดฝีมือตั้งแต่ระดับขั้นดินแดนโลกอมตะไม่อนุญาตให้ก้าวเข้ามาเหยียบในเทียนหยวนนอกจากเหล่าดินแดนโลกอมตะที่มีหน้าที่ผลัดเปลี่ยนเฝ้าดูเทียนหยวนแล้วไม่น่าจะมีคนเข้ามาได้นะถึงจะถูกต้อง"

"โอ๊ะ?"

หลินหยินรู้สึกสงสัยเล็กน้อยก่อนจะถามเสียงเบา:"ภายในเทีหยนหยวนมีวัตถุดิบยาวิเศษที่มากขนาดนั้นทำไมดินแดนโลกอมตะของตระกูลต่างๆถึงไม่เข้ามาเก็บหละ?"

ซึ่งนี่เป็นจุดที่หลินหยินกำลังสงสัยถึงแม้ภายในเทียนหยวนจะมียอดฝีมือผู้แข็งแกร่งแต่นี่มันก็ไม่น่าจะสามารถหักห้ามยอดฝีมือจำนวนมากในอาณาจักรลับคุนหลุนได้นะถึงจะถูก

"เรื่องนี้ฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกันรู้แค่ว่านี่คือกฎตั้งแต่รุ่นบรรพบุรุษ!"

ไป๋ยวีส่ายหน้าไปมาพลางพูด:

"ฉันรู้แค่ว่าตั้งแต่วันที่ได้สร้างอาณาจักรลับขึ้นกฎจากบรรพบุรุษข้อนี้ก็เริ่มมีมาตั้งแต่ตอนนั้นเลย"

หลินหยินส่ายหน้าไปมาและไม่ได้ถามอะไรต่อก่อนจะมุ่งหน้าเดินต่อไป

ทั้งสามคนใช้เวลาในการเดินทางไปสองวันแล้วเริ่มจะเข้าใกล้จุดวาร์ปแล้ว

ตลอดสองวันที่ผ่านมานี้พวกเขาได้เจอกับมังกรพิษที่มีพลังความสามารถเทียบเท่ากับดินแดนแห่งความเป็นอมตะตัวนึงแต่ว่าเหมือนมังกรพิษจะเกรงกลัวพลังความสามารถของหลินหยินจึงไม่ได้ลงมือโจมตีหลินหยินแต่อย่างใด

"เพื่อนหลินนายรู้สึกบ้างไหมว่าเหมือนมันแปลกๆยังไงไม่รู้ทำไมตลอดหลายวันที่ผ่านมานี้สัตว์แปลกและสัตว์กลายพันธุ์ต่างๆไม่ได้โจมตีพวกเราเลย?"ไป๋ยวีถามเสียงเบา

หลายวันก่อนตั้งแต่ที่เขาเริ่มออกปฏิบัติการพร้อมกันกับขุนนางต่างแดนของตระกูลไป๋ส่วนใหญ่แล้วทุกๆการเดินทางหนึ่งพันเมตรก็จะเจอกับการโจมตีจากสัตว์ดุร้ายที่ไม่มีสติแต่หลังจากที่เริ่มออกเดินทางพร้อมกันกับหลินหยินกลับไม่เคยได้รับการโจมตีใดๆจากสัตว์ดุร้ายต่างๆเลยมากไปกว่านั้นมีบางตัวเมื่อเห็นพวกเขาก็รีบหนีห่างจากตัวพวกเขาทันทีเลย

"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน"

หลินหยินส่ายหน้าไปมาพลางขมวดคิ้วลงเบาๆ:

"ด้านหน้ามีคนจะเดินต่อหรืออ้อมอีกทาง?"