บทที่ 931 ข่าวคราวของถ้ำ

หลินหยินเปิดประตูห้องลับออกก็พบว่าหลิงจ้านกำลังรออยู่หน้าประตูห้องลับพร้อมกันกับหลิงยวี่ซาน

หลินหยินรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยก่อนจะถาม:"ทั้งสองท่านมาหาผมมีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ?"

"คุณชายหยินครับผมอยากชวนคุณไปสำรวจคลังสมบัติลับตี้เซียนกับพวกเราน่ะครับ!"หลิงจ้านมองหลิงยวี่ซานรอบนึงคือบอกเป็นนัยให้เขาพูดต่อ

"คุณชายหยินครับ!"

หลิงยวี่ซานคารวะให้หลินหยินก่อนจะพูด:"ครั้งนี้ผมพาน้องซวงออกไปฝึกฝนกับผมด้วยบังเอิญพบกับถ้ำแห่งหนึ่งดูเหมือนจะเป็นสถานที่ที่ยอดฝีมือดินแดนโลกอมตะจะหลงเหลือไว้อะครับ"

"โอสถเทียนหลัวนั่นก็หาได้จากระแวกของถ้ำดังกล่าวนั้นครับแต่ว่าระดับพลังความสามารถของผมค่อนข้างต่ำและมีน้องซวงอยู่ด้วยจึงฝึกฝนอยู่ที่นั่นต่อไม่ได้จริงๆทำได้แค่เอาโอสถเทียนหลัวกลับมาก่อนแต่ว่าคิดไม่ถึงเลยว่าจะถูกเถียนไจมาพบเห็นก่อน"

"โอ๊ะ?"

ใบหน้าของหลินหยินมีรังสีแห่งความสนใจเกิดขึ้นเป็นทรัพย์สมบัติที่ยอดฝีมือดินแดนโลกอมตะทิ้งไว้งั้นเป็นสถานที่ที่ควรไปผจญภัยดูสักตั้งจริงๆ

"จะเริ่มออกเดินทางวันไหน?"

"สามวันหลังจากนี้ครับ!"

.........

หลังจากผ่านไปสามวันหลินหยินและหลิงจ้านหลิงยวี่ซานทั้งสามคนก็ได้ออกเดินทาง

พลังความสามารถของคนอื่นในตระกูลหลิงอ่อนเกินไปถ้าจะพามาด้วยก็เป็นได้แค่ตัวถ่วงเท่านั้นเป็นเพราะว่าหลิงยวี่ซานเคยไปที่นั่นมาก่อนหลิงจ้านถึงได้พาเขาไปด้วย

ทั้งสามคนออกเดินทางอย่างเร่งรีบกว่าจะถึงสถานที่ที่หลิงยวี่ซานบอกก็กินเวลาไปแล้วสามวันเลย

สถานที่แห่งนี้เป็นเทือกเขาที่ยิ่งใหญ่เทือกเขานึงอยู่ในตำแหน่งอีกทิศนึงตอนที่หลินหยินเพิ่งเข้ามาภายในอาณาจักรลับนี่เอง

แต่ว่าสถานที่แห่งนี้ไม่เหมือนกับที่หลิงยวี่ซานบอกหลิงยวี่ซานบอกไว้ว่าพวกเขาก็บันเอิญมาถึงสถานที่นี้เช่นกันตอนนั้นไม่มีผู้คนแต่อย่างใดแต่ว่าตอนนี้ภายในเทือกเขาแห่งนี้มักจะมีคนเดินผ่านไปมาเป็นระยะๆและต่างมาพร้อมกันกับนักสู้ที่มีศิลปะวิชาการต่อสู้อีกด้วย

ตลอดทางที่พวกหลินหยินเดินมาเจอคนไม่น้อยกว่าสิบคนเลย

หลิงยวี่ซานปาดเหงื่อบนหน้าผากก่อนจะพูดเสียงเบา:"คุณชายหยินหัวหน้าตระกูลครับครั้งก่อนที่ผมมาไม่เจอใครสักคนเลยนะครับ!"

"ไม่เป็นไรดูๆไปก่อนค่อยว่ากันอีกที!"

หลินหยินพยักหน้าพลางพูด

ผู้คนที่เดินผ่านไปมาในบริเวณนี้ยังไม่เห็นคนที่มีระดับพลังความสามารถที่สูงๆเลยสักคนแต่ว่าแววตาของกลุ่มคนพวกนี้ต่างเต็มไปด้วยรังสีแห่งความโลภและได้มุ่งหน้าตรงไปในทิศทางที่หลิงยวี่ซานบอกไว้อีกด้วย

"พวกคุณก็กำลังจะไปคลังสมบัติลับตี้เซียนเช่นกันหรอครับ?"

ในสถานที่ที่เริ่มจะเข้าใกล้คลังสมบัติลับตี้เซียนมีคนที่แต่งตัวเหมือนลูกท่านหลานเธอคนนึงเบียดตัวมาถึงตรงหน้าของหลินหยินทั้งสามคนยิ้มพลางถาม

"ถูกต้อง!"

หลินหยินพยักหน้าพลางพูดเรื่องนี้ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องปิดบังอีกต่อไปแล้วในระหว่างทางที่เดินมานี้เขาได้ยินคำว่าคลังสมบัติลับตี้เซียนมาไม่ต่ำกว่าสิบครั้งแล้วเป้าหมายของผู้คนที่มาที่นี่ง่ายมากต่างก็มาเพื่อคลังสมบัติลับตี้เซียนเหมือนกันทั้งนั้น

แต่คนตรงหน้านี้เนี่ยสิทั้งๆที่เป็นผู้หญิงคนหนึ่งแต่ดันแต่งตัวให้เหมือนลูกท่านหลานเธอคนนึงแต่ว่าทักษะวิชาต่ำต้อยเกินไปขอแค่คนที่มีตาดูก็รู้แล้วว่าเป็นผู้หญิงคนหนึ่งและอายุยังไม่มากด้วย

หลินหยินมองดูผู้หญิงที่แต่งตัวเหมือนผู้ชายตรงหน้านี้แววตาดูตึงเครียดเล็กน้อยเมื่อกี้เขาสัมผัสถึงความน่าเกรงขามจากบนตัวหญิงสาวคนนี้ได้งั้นหรอ

"แหม่ๆ!"

หญิงสาวที่แต่งตัวเหมือนผู้ชายมองหน้าหลินหยินทั้งสามคนก่อนจะพูดด้วยใบหน้าที่ดูเสียดายเล็กน้อย:"ความสามารถของพวกนายทั้งสามคนอ่อนเกินไปแล้วต้องแย่งของดีๆอะไรไม่ได้หรอกอีกอย่างคลังสมบัติลับตี้เซียนนั่นห้าสิบปีถึงจะเปิดครั้งหนึ่งเคยเปิดมาสิบกว่าครั้งแล้วด้านในก็ไม่มีของดีๆอะไรแล้วเช่นกัน"

"ห้าสิบปีหนึ่งครั้ง?"หลิงยวี่ซานซอุทาน

หญิงสาวมองหลินหยินทั้งสามคนด้วยสายตาที่ประหลาดใจก่อนจะถามอย่างสงสัย:"พวกนายไม่รู้งั้นหรอ?คลังสมบัติลับตี้เซียนนี้เคยถูกค้นพบเมื่อสิบกว่าปีก่อนแล้วด้านใดไม่มีของดีๆอะไรหลงเหลือแล้วไม่งั้นได้เคยคิดบ้างไหมล่ะว่าทำไมถึงไม่เคยมียอดฝีมือที่แท้จริงมาที่นี่?"

"แล้วเธอหละเธอมาทำอะไร?"หลินหยินถามเสียงเบา

"ฉันก็มาเล่นน่ะสิ!"หญิงสาวกรอกตาไปมาพลางพูด

ทันใดนั้นเองดวงตาของหญิงสาวและหลินหยินขยับจ้องมองไปยังทิศทางด้านหน้า

หลังจากผ่านไปไม่กี่นาทีสายตาของหลิงจ้านก็ได้เปลี่ยนไปเช่นกัน

เห็นแค่บริเวณหญ้าที่อยู่ตรงหน้าแวกออกเป็นเส้นทางนึงหมาป่าตัวใหญ่ตัวหนึ่งพุ่งกระโจนออกมาขนของหมาป่าตัวนี้เป็นสีขาวหิมะทั้งตัวยาวประมาณเจ็ดแปดเมตรราวกับสัตว์ดุร้ายยุคก่อนประวัติศาสตร์ยังไงอย่างงั้นสิ่งที่น่าสยดสยองไปมากกว่านั้นคือบนตัวของหมาป่ามีชายชราที่ผอมซูบคนนึงนั่งอยู่ด้วยอีกอย่างบริเวณมุมปากของหมาป่ามีคราบเลือดติดอยู่ด้วย

"ทำความเคารพท่านราชาหมาป่า!"

เมื่อเห็นแบบนี้ฝึกฝนด้วยตัวเองที่อยู่รอบๆต่างพากันคุกเข่าลงครั้งนี้พวกเขาต่างมาค้นหาโชคชะตาชายชราที่ผอมซูบเป็นผู้ที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในละแวกของผู้ที่ฝึกฝนด้วยตัวเองบริเวณนี้ระดับพลังความสามารถของเขาอยู่ดินแดนอมตะขั้นสูงสุดเป็นที่เรียบร้อยแล้วบวกกับหมาป่าของเขาที่สามารถต่อกรกับดินแดนอมตะช่วงปลายได้คนนึงเมื่ออยู่ในบริเวณนี้แล้วแทบจะไม่มีคู่ต่อสู้เลย

หลิงจ้านและหลิงยวี่ซานก็ถูกพลังออร่าของหมาป่าทำจนไม่กล้าหายใจแรงเลย

"ไสหัวไป!"

ชายชราที่ผอมซูบหัวเราะอย่างเยือกเย็นทีนึงตบหมาป่าที่นั่งลงแล้วเบาๆก่อนท่ีจะกระโดดเข้าไปในป่าลึกอย่างกระทันหันแล้วหายวับไปเลย

รอหลังจากที่ชายชราผอมซูบจากไปแล้วหญิงสาวที่แต่งตัวเป็นผู้ชายเธอจะกลืนน้ำลายก่อนที่จะพึมพำ:"หมาป่าที่อ้วนขนาดนี้ต้องอร่อยมากแน่ๆเลย!"

หลิงจ้านและหลิงยวี่ซานตกใจสะดุ้งทีนึงก่อนจะถอยออกจากหญิงสาวหลายก้าวโดยสัญชาตญาณชายชราคนเมื่อกี้แค่ดูก็รู้เลยว่าต้องเป็นคนที่จะไปมีปัญหาด้วยไม่ได้เด็ดขาดกลัวว่าหญิงสาวจะทำให้ตัวเองเดือดร้อนไปด้วย

"ไม่ทราบว่าแม่นางชื่ออะไรหรือ?"

หลินหยินก็ได้หัวเราะเบาๆเช่นกันคิดไม่ถึงเลยว่าหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้านี้เป็นคนคลั่งไคล้กับการกินด้วยงั้นหรอ

"นายเรียกฉันว่าเสี่ยวเสวี่ยก็พอแล้ว!"ถูกคนอื่นจับผิดได้ว่าเป็นผู้หญิงแต่หญิงสาวไม่ได้สนใจอะไรเลยแม้แต่น้อยแต่กลับมองไปทางหลินหยินอย่างน่าสนใจเมื่อกี้เธอก็สัมผัสได้แล้วว่ากลิ่นอายออร่าของหลินหยินไม่ธรรมดาแม้กระทั่งพวกลูกหลานเชื้อสายหลักของราชายังไม่มีกลิ่นอายที่ถึงแม้พวกเขาจะล้มลงมาทั้งลูกก็ไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆเหมือนหลินหยินในตอนนี้เลยดังนั้นเธอถึงได้เข้ามาตีสนิทพูดคุยด้วย

"หลินหยิน"

สีหน้าของหลินหยินเรียบนิ่งหญิงสาวที่ชื่อเสี่ยวเสวี่ยตรงหน้านี้ต้องมีเส้นสายอะไรบางอย่างแน่นอนในเมื่อไม่ยอมบอกแซ่ของตัวเองเขาก็ไม่ได้รู้สึกอะไร

"หลินหยิน?"เสี่ยวเสวี่ยขมวดคิ้วก่อนจะคลายคิ้วออกแล้วพูดว่า:"ไปกันเถอะรีบไปจองที่ที่ดีๆหน่อยไม่งั้นเดี๋ยวรอหลังจากที่คลังสมบัติได้เปิดออกแล้วจะพลาดของเกรดดีๆไป"

หลังจากผ่านเรื่องของราชาหมาป่าไปพฤติกรรมของหลิงยวี่ซานและหลิงจ้านก็เริ่มระแวดระวังตัวมากขึ้น

มีแต่พฤติกรรมของหลินหยินและเสี่ยวเสวี่ยที่ยังเหมือนเดิมไม่มีการเปลี่ยนแปลงที่มากเท่าไหร่นัก

จากการที่ยิ่งอยู่ยิ่งเข้าใกล้กับเป้าหมายปลายทางหลิงจ้านและหลิงยวี่ซานพบว่าระหว่างทางนี้ยอดฝีมือที่แข็งแกร่งก็ยิ่งอยู่ยิ่งเยอะมากไปกว่านั้นยังมียอดฝีมืออีกสองสามคนที่พวกเขาเคยได้ยิน

"ดาบไม่หวนคืนกลับเส้าตงหัตถ์สายฟ้าจั๋วหนานคิดไม่ถึงหรือว่าพวกเขาจะมาด้วยงั้นหรอ!"หลิงจ้านถอนหายใจทีนึงทั้งสองคนนี้เป็นผู้ที่มีความสามารถในระดับขั้นดินแดนแห่งอมตะขั้นสูงสุดเลยนะคิดไม่ถึงเลยว่าพวกเขาจะมาด้วยงั้นหรอ

ตอนนี้มีแค่เดินตามหลินหยินหลิงยวี่ซานและหลิงจ้านถึงจะรู้สึกถึงความปลอดภัย

ในขณะที่ใกล้จะเดินเข้าไปถึงเป้าหมายปลายทางแล้วหลินหยินได้หยุดฝีเท้าลงก่อนจะหันไปพูดกับหลิงจ้านทั้งสอง:

"พวกคุณรออยู่ที่นี่เถอะ!"

ตอนนี้เขาสามารถสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของยอดฝีมือกึ่งดินแดนแห่งความเป็นอมตะสี่ห้าคนที่อยู่ด้านหน้านี้แล้วพลังความสามารถของหลิงยวี่ซานและหลิงจ้านอ่อนเกินไปเดี๋ยวถ้าเกิดมีการต่อสู้กันเกิดขึ้นเขาจะดูแลความปลอดภัยของทั้งสองคนได้ยาก

"เขาก็หวังดีต่อพวกนายนะ!"เสี่ยวเสวี่ยพยักหน้าก่อนจะพูด:"ทุกครั้งที่คลังสมบัติลับได้เปิดออกก็มักจะมียอดฝีมือกึ่งดินแดนแห่งความเป็นอมตะตกอับไปพวกนายรออยู่ที่นี่แหละดีที่สุดแล้ว"

"ถ้าเกิดผมหาอะไรมาได้จะแบ่งให้ตระกูลหลิงของคุณครึ่งหนึ่ง!"หลินหยินมองดูทั้งสองคนพลางพูดอย่างจริงจังในเมื่อหลิงยวี่ซานเอาโอสถเทียนหลัวให้เขาแล้วเขาก็ยอมรับบุญคุณนี้ของตระกูลหลิงแล้วเช่นกัน

"งั้นต้องขอบคุณมากๆเลยนะครับ!"

หลิงจ้านทั้งสองคนก็ได้ถอนหายใจโล่งอกเช่นกันความกดดันที่สถานที่แห่งนี้ส่งให้พวกเขามีมากเกินไปจริงๆ

ณหน้าถ้ำของคลังสมบัติลับตี้เซียน

ยอดฝีมือที่มีรูปร่างหน้าตาแตกต่างกันออกไปกำลังครอบครองที่ใดที่หนึ่งที่เป็นของตัวเอง

ต่างมองหน้าซึ่งกันและกันอย่างเกรงกลัวกำลังจ้องมองประตูถ้ำเปิดออกอย่างเงียบๆณตอนนี้ยังไม่เจอของดีอะไรดังนั้นจะไม่มีใครลงมือทำอะไรเช่นกัน