บทที่ 957 ความดุร้ายเผด็จการของชิงเจ๋อเซียน

"ปัง!"

ประตูของห้องลับทุกคนตบจากด้านในจนกลายเป็นฝุ่นผงไปทันที

เงาร่างของชิงเจ๋อเซียนปรากฏอยู่ตรงด้านหน้าของคนที่เป็นเบื้องล่างของตระกูลชิงสีน้ำหม่นหมองมากก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น:"เรื่องเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่?"

"มะ…...เมื่อกี้นี้เองครับ…..."

คนที่เป็นเบื้องล่างพูดจาตะกุกตะกัก

"ชิงเจ๋อเซียน!"

และในตอนนี้เองเสียงที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความโกรธเสียงนึงดังขึ้นมาหญิงวัยกลางคนที่สง่างามบุกเข้ามาเธอมีพลังวิชาอยู่ในระดับขั้นดินแดนโลกอมตะเช่นกันหญิงวัยกลางคนที่สง่างามถลึงตาใส่ชิงเจ๋อเซียนพลางด่ากราดด้วยความโกรธ:

"ชิงเจ๋อเซียนฉันบอกตั้งแต่แรกแล้วใช่ไหมว่าอย่าให้ลูกเซวียนเข้าไปในเทียนหยวนตระกูลชิงของเราไม่มีอะไรบ้าง?ทำไมถึงต้องให้ลูกเซวียนเข้าไปเสี่ยงด้วย?ตอนนี้ดีเลยสิลูกเซวียนตายอยู่ที่เทียนหยวนแกรู้สึกยังไงบ้าง!"

ชิงเจ๋อเซียนขมวดคิ้วลงก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น:

"ถ้าไม่ใช่เพราะคุณเลี้ยงเขาอย่างตามใจมีแต่ระดับขั้นที่สูงแค่เปลือกแต่ไม่มีพลังความสามารถที่ควรจะมีในระดับขั้นนั้นเลยไม่งั้นจะตายอยู่ที่เทียนหยวนได้หรือ?"

"แต่ว่าผมคิดไม่ถึงจริงๆว่าจะมีคนกล้ามาลงมือทำร้ายลูกชายของฉันชิงเจ๋อเซียนคุณอยู่ภายในตระกูลเนี่ยแหละผมจะไปที่เทียนหยวนสักรอบฉันจะไปดูซิว่าใครกันแน่ที่บังอาจมาลงมือทำร้ายลูกชายฉัน!"

หลังจากที่พูดจบเงาร่างของชิงเจ๋อเซียนก็ได้หายวับไปกับที่เลย

……….

ตอนนี้ณตึกเติงเทียนที่อยู่ในเขตเมืองเล็กๆของเทียนหยวน

เหล่าผู้คนของคนในตระกูลที่ร่ำรวยต่างๆต่างมารวมตัวกันอยู่ที่นี่

มีทั้งคนที่ใบหน้ามีรอยยิ้มแห่งความสุขและคนที่ใบหน้าหม่นหมองไม่พูดอะไรเลยบรรยากาศรอบๆดูตึงเครียดเล็กน้อย

การเดินทางในครั้งนี้เพิ่งจะเข้าไปได้สามวันครึ่งทุกตระกูลต่างมีลูกหลานเชื้อสายตรงได้สูญสิ้นชีวิตไป

ชิงเฉิงจิบชาเข้าไปคำนึงอย่างผ่อนคลายภายในห้องตอนนี้ยังมีลูกหลานคนนึงในเชื้อสายย่อยของตระกูลชิงที่ได้เสียชีวิตไปด้วยเช่นกันไม่ได้ส่งผลร้ายต่อภาพรวมเลยด้วยซ้ำไม่เหมือนกับพระบุตรศักดิ์สิทธิ์ในตระกูลหนานกงอย่างหนานกงเจิ้งตอนนี้ดวงไฟแห่งจิตวิญญาณของเขาได้ดับสิ้นไปแล้วผู้เฒ่าในตระกูลหนานกงลนลานจนผมงอกไปทั้งหัวแล้ว

"ผู้เฒ่าเฉิงครับแย่แล้วครับดวงไฟแห่งจิตวิญญาณของคุณชายชิงเซวียนดับสิ้นไปแล้วครับ!"

ขุนนางต่างแดนคนหนึ่งของตระกูลชิงบุกเข้ามาห้องในที่พักอาศัยสำหรับผู้ใหญ่ระดับสูงของตระกูลต่างๆพลางตะโกนเสียงดังไปด้วย

"พึบ!"

น้ำชาพุ่งออกมาจากปากของชิงเฉิงสีหน้าของเขาเริ่มดูย่ำแย่ลงก่อนจะลุกตัวขึ้นอย่างกระทันหันแล้วมองไปที่ผู้คนที่อยู่ภายในห้องก่อนจะพูดอย่างเยือกเย็น:

"ฝีมือใคร?"

ผู้ที่สามารถคร่าชีวิตของชิงเซวียนได้นั่นต้องเป็นลูกหลานเชื้อสายหลักของตระกูลต่างๆที่นั่งอยู่ในนี้แน่นอนเขาไม่เชื่อว่าไอ้ตาแก่พวกนี้จะไม่รู้เรื่องด้วยว่าเกิดอะไรขึ้น

"เหอะ!"

ผู้เฒ่าของตระกูลหนานกงหัวเราะเสียงเบาทีนึงก่อนจะพูดอย่างเยือกเย็น:"ภายในเทียนหยวนนี้การที่มีคนตายมันก็เป็นเรื่องปกติมากเลยไม่ใช่หรือ?"

เมื่อกี้ตอนที่ไฟแห่งจิตวิญญาณของพระบุตรศักดิ์สิทธิ์ในตระกูลหนานกงหนานกงเจิ้งได้ดับไปชิงเฉิงเป็นคนที่พูดคำพูดนี้เองตอนนี้หนานกงฉังได้เอาคำพูดนี้คืนกลับไปให้เขาแล้ว

ถึงแม้ในตระกูลหนานกงจะมีหนานกงเจิ้งเสียชีวิตไปแล้วคนนึงแต่เมื่อเทียบกับชิงเซวียนแล้วหนานกงเจิ้งก็ยังอยู่ห่างมากอยู่ดีเมื่อคิดแบบนี้ได้อารมณ์ของหนานกงฉังถึงจะดีขึ้นมาไม่น้อย

"หึ!"

ชิงเฉิงทำเสียงหึอย่างเยือกเย็นทีนึงยิ้มขึ้นมาที่มุมปากก่อนจะพูดอย่างเยือกเย็น:"ชิงเซวียนเป็นลูกชายของคนคนนั้นเลยนะถ้าเกิดคนคนนั้นทราบว่าใครเป็นคนฆ่าชิงเซวียนผลที่ตามมาพวกนายแบกรับไหวหรือ?"

เมื่อได้ยินแบบนี้ภายในห้องที่กำลังคึกคักอยู่ในตอนแรกกระได้เงียบกริบลงไปภายในพริบตา

ชิงเจ๋อเซียน!

ชิงเซวียนเป็นลูกชายของคนคนนั้นเลยนะเหล่าผู้คนในตระกูลต่างๆที่อยู่ภายในห้องต่างสบตาซึ่งกันและกันรอบนึงราวกับว่ากำลังอยากจะรู้ว่าตระกูลไหนกันแน่ที่กล้าหาญขนาดนั้นกล้าลอบสังหารชิงเซวียนงั้นหรอ

ซวนหยวนหวู่ตี๋ก็ได้หยีตาลงเล็กน้อยเช่นกันกวาดตาสำรวจผู้คนที่อยู่ภายในห้องไปรอบนึงในบรรดาผู้คนทั้งหมดที่อยู่ภายในห้องนี้เขาเป็นรุ่นราวคราวเดียวกันกับชิงเจ๋อเซียนทั้งสองเคยประลองกันมาครั้งนับไม่ถ้วนตั้งแต่ยังเป็นหนุ่มแต่เขาไม่เคยชนะมาก่อนเลยเขารู้นิสัยใจคอของชิงเจ๋อเซียนดีลูกชายถูกฆ่าชิงเจ๋อเซียนต้องมาแน่นอน

จนกระทั่งถึงตอนนี้คนในตระกูลชิงเซวียนของเขาซวนหยวนหลงและซวนหยวนเผิงยังไม่ออกมาเลยต้องถูกชิงเจ๋อเซียนสันนิษฐานในตัวพวกเขาแน่นอนเขาไม่มีความสงสัยเลยแม้แต่น้อยว่าถ้าเกิดชิงเจ๋อเซียนเสาะหาคนร้ายที่ฆ่าชิงเซวียนไม่ได้งั้นทุกคนที่เข้าไปในเทียนหยวนต่างต้องตกอยู่ในภัยอันตรายแน่นอน

เมื่อคิดแบบนี้ได้ซวนหยวนหวู่ตี๋จึงเอามือไขว้ไว้ด้านหลังภายใต้สถานการณ์ที่ผู้คนไม่ได้สังเกตคลื่นเสียงเสียงนึงได้ลอยออกไปอย่างกระทันหัน

"ชิงเซวียนเป็นลูกชายของชิงเจ๋อเซียนแล้วยังไง?ชิงเซวียนตายไปเพราะมันไม่มีปัญญาหาเองคนในตระกูลเราใครไม่เคยตายในเทียนหยวนบ้าง?"

หนานกงฉังพูดอย่างเยือกเย็นถึงแม้ชิงเจ๋อเซียนจะแข็งแกร่งแต่ในทุกตะกูลของพวกเขาต่างมีบรรพบุรุษระดับขั้นดินแดนอมตะสวรรค์ค่อยปกปักรักษาอยู่ถ้าต้องก่อสงครามกันจริงๆใครจะแพ้หรือจะชนะนั้นยังไม่สามารถบอกได้

"แล้วลูกชายของชิงเจ๋อเซียนฉันจะมีปัญญาหรือไม่มีนั้นแกมีสิทธิ์มาตัดสินหรอ?"

เงาร่างของชิงเจ๋อเซียนปรากฏอยู่ตรงกลางของห้องตึกเติงเทียนอย่างไรก็ตามไม่ว่าในบรรดาทุกคนที่อยู่ภายในห้องนี้ระดับพลังความสามารถที่อ่อนที่สุดจะอยู่ในระดับขั้นดินแดนโลกอมตะช่วงกลางก็ตามแต่จากการปรากฏตัวของชิงเจ๋อเซียนถึงแม้ชิงเจ๋อเซียนจะแค่ยืนอยู่ตรงนั้นอย่างเรียบง่ายพลังออร่าทั้งร่างกายกลับเหมือนได้บดบังทุกคนไปหมดแล้ว

แม้กระทั่งซวนหยวนหวู่ตี๋ที่อยู่ในระดับขั้นดินแดนโลกอมตะขั้นสูงสุดที่ยืนห่างจากชิงเจ๋อเซียนไม่กล้าออร่าบนตัวเขาก็ดูหม่นหมองลงไปอย่างเห็นได้ชัดเลยเช่นกัน

"ชิงเจ๋อเซียน!"

"นายจะมาจริงๆด้วย!"

คำอุทานคำแรกเป็นเสียงอุทานของหนานกงฉังส่วนอีกคำเป็นคำพูดของซวนหยวนหวู่ตี๋

ชิงเจ๋อเซียน!

ดินแดนโลกอมตะอันดับหนึ่งของอาณาจักรลับคุนหลุน!

"หนานกงฉังแกใหญ่มาจากไหนกัน?ลูกชายฉันชิงเซวียนถึงคิวแกมาตัดสินแล้วหรอ?"ชิงเจ๋อเซียนมองหนานกงฉังพลางพูดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น

"ชิงเจ๋อเซียนอย่าได้รังแกคนอื่นมากเกินไปนะ!"

สีหน้าของหนานกงฉังเริ่มแดงก่ำในฐานะที่เป็นผู้รับผิดชอบของตระกูลหนานกงในปฏิบัติการเทียนหยวนครั้งนี้หนานกงฉังก็มีพลังความสามารถที่อยู่ในระดับดินแดนโลกอมตะช่วงปลายเช่นกันแต่ตอนนี้กลับถูกชิงเจ๋อเซียนเหยียมหน้าต่อหน้าผู้คนที่เยอะขนาดนี้

"ก็จะรังแกแกแล้วจะทำไม?"

หลังจากที่พูดจบชิงเจ๋อเซียนฟาดมือตบไปที่หนานกงฉังอย่างแผ่วเบา

"อ๊า!"

หนานกงฉังตะโกนเสียงดังทีนึงดาบลายสนโบราณหลุดออกมาจากปลอกดาบปราณดาบที่ดุร้ายพุ่งตรงเข้าไปในทิศทางของชิงเจ๋อเซียนทันที

"ปัง!"

ภายในห้องที่พวกเขากำลังอยู่เห็นได้ชัดเลยว่ามีคาถาเวท์ที่เฉพาะพิเศษคอยคุ้มกันอยู่ดินแดนโลกอมตะทั้งสองประลองกันภายในห้องสัมผัสไม่ได้ถึงแรงสั่นสะเทือนแม้แต่น้อย

มือของชิงเจ๋อเซียนสัมผัสไปที่ปราณดาบที่หนานกงฉังปล่อยมาปราณดาบแตกสลายหายไปภายในพริบตาฝ่ามือของชิงเจ๋อเซียนประทับไปที่บริเวณหน้าอกของหนานกงฉังเบาๆ

"อั่ก!"

ร่างกายของหนานกงฉังบินลอยออกไปก่อนจะกระแทกเข้ากับกำแพงอย่างจังกระอักเลือดสดออกมาทีนึงสีหน้าขาวซีด

"อย่างแกเนี่ยนะถึงแม้จะฝึกฝนอีกสักร้อยปีก็ไม่สามารถต้านทานกระบวนท่าเดียวกับฉันได้ใครเป็นคนให้ความกล้าแกมาตัดสินลูกชายของฉันชิงเจ๋อเซียน?"ชิงเจ๋อเซียนมองหนานกงฉังพลางพูดอย่างเยือกเย็น

คนธรรมดาทั่วไปต่างรู้ดีว่าชิงเจ๋อเซียนมีชื่อเสียงได้เพราะวิชาดาบของตัวเองแต่ว่ากลับเอาชนะหนานกงฉังไปด้วยฝ่ามือเดียว!

"อั่ก!"

"อั่ก!"

หนานกงฉังอักเลือดออกมาติดต่อกันสองทีอีกครั้งสติและความรู้สึกเริ่มจางหายไปพลางพูดเสียงเบา

"ชิงเจ๋อเซียนแกอยากจะปลูกปั่นสงครามระหว่างตระกูลชิงกับตระกูลหนานกงของฉันขึ้นมาหรือ?"

"แกกำลังข่มขู่ฉัน?"

สายตาของชิงเจ๋อเซียนที่จ้องมองหนานกงฉังค่อยๆเยือกเย็นลง

"เพื่อนหนานกงหุบปาก!"

ซวนหยวนหวู่ตี๋อุทานในใจว่า‘แย่แล้ว’ก่อนที่จะวาร์ปไปปรากฏอยู่ระหว่างชิงเจ๋อเซียนและหนานกงฉังและพูดหักห้าม:"เพื่อนเจ๋อเซียนสำหรับการตายของชิงเซวียนพวกเราก็ไม่รู้เหมือนกันนะเพื่อนหนานกงก็แค่พูดบ่นไปเพราะอารมณ์โกรธคำเดียวเท่านั้นเองทำไมนายถึงต้องจริงจังขนาดนั้นด้วยล่ะ?"

เมื่อซวนหยวนหวู่ตี๋เผชิญหน้ากับชิงเจ๋อเซียนก็แอบรู้สึกขนลุกอยู่เล็กน้อยสิบกว่าปีก่อนเขาก็ต้านทานกระบวนท่าของชิงเจ๋อเซียนไม่ได้แล้วตอนนี้เมื่อเผชิญหน้ากับชิงเจ๋อเซียนยิ่งสัมผัสถึงความลึกตื้นในความสามารถของเขาไม่ได้แต่ว่าในบรรดาทุกคนที่อยู่ในที่นี้นอกจากเขาที่สามารถประลองกับชิงเจ๋อเซียนได้ท่าสองท่าแล้วคนอื่นๆเมื่อเผชิญหน้ากับชิงเจ๋อเซียนก็มีแต่จะถูกปลิดชีพไปภายในหนึ่งวินาทีเท่านั้นเขาจึงจะไม่ออกมาห้ามไม่ได้

ชิงเจ๋อเซียนกวาดตามองผู้คนที่อยู่ในที่เกิดเหตุนี้รอบนึงก่อนจะพูดอย่างเยือกเย็น:"ถ้าเกิดฉันรู้ว่าลูกชายฉันถูกคนในตระกูลใดฆ่าฉันจะล้มล้างตระกูลมัน!"

พูดจบเงาร่างของชิงเจ๋อเซียนได้พุ่งตรงไปในทิศทางของเทียนหยวนทันที

"ยิ่งอยู่ยิ่งสัมผัสถึงความลึกตื้นของชิงเจ๋อเซียนไม่ได้แล้ว!"

เฒ่าแก่ดินแดนโลกอมตะคนนึงค่อยๆเอ่ยปากพูดขึ้นมาเมื่อกี้ตอนที่เผชิญหน้ากับการลงมือของชิงเจ๋อเซียนเขาไม่มีแม้กระทั่งความกล้าที่จะยกมือขึ้นเลย

มองดูทิศทางที่ชิงเจ๋อเซียนหายตัวไปซวนหยวนหวู่ตี๋ตะโกนเสียงดังขึ้นมา:

"แย่แล้วชิงเจ๋อเซียนจะไปเทียนหยวน!"