บทที่ 158 ฉันรักษาโรคร้ายได้ และยังรักษาโรคหมาบ้าของคนได้

“เหอะ” หลินหยินหัวเราะเสียงเยียบเย็น หันไปมองเจิ้งหยวนเป่าท่าทีแลดูสนใจยิ่ง “เธอคือใครล่ะ?”

“เจ้าคนไม่รู้จักตาย ข้าจะบอกแกเอง ในเกาหยางแห่งนี้ นอกจากท่านผู้อาวุโสที่เป็นผู้นำตระกูลแล้วนั้น...