บทที่ 236 ไม่ต้องให้ถึงมือฉัน

กงซุนซ่างเฟิงหัวเราะขึ้นมา ท่าทางเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ

ตามที่เขาได้พบเจอประสบการณ์ต่างๆมา แน่นอนว่าไม่เอาหลินหยินที่มีความสามารถน้อยนิดในเมืองชิงหยุนมาไว้ในสายตาหรอก

ตามที่กงซุนซ่างเฟิงคิด...