บทที่ 921 ไว้พบกันใหม่ จางฉีโม่

เมื่อพูดจบหลินหยินก็เดินลงจากภูเขาโดยไม่สนใจลู่หยาฮุ้ยและคนอื่นๆที่ยังอยู่ที่เดิม

เจียงฉีและเซิ่นซานเผยรอยยิ้มในแววตาของพวกเขาและรีบตามเขาไปคนเหล่านั้นที่ถูกขับไล่ออกไปมีความเคียดแค้นอย่างมากเมื่อถึงเวลาที่พวกเขาได้รับแจ้งข่าวแล้วเขาก็อยากจะเห็นว่าลู่หยาฮุ้ยจะทำให้คนเหล่านั้นกลับมาได้อย่างไร

แน่นอนว่าเขาไม่สามารถทำอะไรเกินเหตุได้เพราะอย่างไรแล้วลู่หยาฮุ้ยก็เป็นมารดาของคุณนายหลินแม้ว่าเขาจะไม่พอใจลู่หยาฮุ้ยอย่างไรแต่เมื่อเทียบกับฉีโม่แล้วเรื่องนี้ก็ไม่มีความหมาย

ปล่อยลู่หยาฮุ้ยอยู่ในสถานที่นั้น

เขาไม่คาดคิดว่าท่าทีของหลินหยินจะแข็งกร้าวเช่นนี้ก่อนที่จะเกิดเรื่องขึ้นมากมายหลินหยินก็ปฏิบัติกับหล่อนในฐานะแม่ยายแต่ในปัจจุบันหลินหยินต้องการให้หล่อนขอโทษคนเหล่านั้นและเชิญพวกเขากลับมา

นี่ไม่ได้เป็นการทำให้หล่อนอับอายหรือ?

"หยาฮุ้ยฉันเราจะทำอย่างไรกันดี!"

ลู่ไชเซียถามขึ้นเบาๆจากด้านข้าง

"จะทำอย่างไรล่ะ?ฉันจะทำอะไรได้?ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าหลินหยินจะกล้าทำกับฉันแบบนี้!"เมื่อพูดจบลู่หยาฮุ้ยก็เดินไปที่วิลล่าอย่างฉุนเฉียว

ปล่อยให้ลู่ไชเซียและคนเหล่านั้นจากแวดวงคนสันโดษยืนมองด้วยความงุนงง

ตระกูลต่างๆในแวดวงคนสันโดษไม่ใช่ครอบครัวใหญ่ตระกูลที่มีอำนาจจริงๆล้วนแต่คิดหาวิธีทางสร้างความสัมพันธ์กับตระกูลหลินแห่งหลางหยาและไม่ได้ต้องการจะประจบประแจงลู่หยาฮุ้ยด้วยซ้ำ

กล่าวอีกนัยหนึ่งคือลู่หยาฮุ้ยไม่มีค่าพอให้พวกเขาประจบประแจง

มีเพียงครอบครัวและผู้ฝึกตนที่ไม่มีอำนาจพอที่จะสร้างสัมพันธ์กับตระกูลหลินเท่านั้นที่ต้องหาลู่ทางอื่นๆแต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าทัศนคติของหลินหยินที่มีต่อแม่ยายของเขาจะไม่ค่อยดีนักและพวกเขาอาจจะคาดการ์ณ์พลาดไปในครั้งนี้

ผู้ฝึกตนแห่งแท่นสวรรค์สองคนที่อยู่ในที่เกิดเหตุมองหน้ากันและรีบวิ่งไปที่เชิงเขาพวกเขาเป็นผู้แข็งแกร่งแห่งแท่นสวรรค์และไม่ได้มีส่วนร่วมในการถอนรากถอนโคนหลินหยินแค่ต้องการให้ผู้ที่มีส่วนร่วมในการกำจัดผู้ที่อาศัยอยู่ในXuelongMountainVillaมาทำเรื่องแต่มันไม่มีอะไรเกี่ยวกับพวกเขาจึงจะฉวยโอกาสที่คุณชายหยินไม่ได้ลงมือกับพวกเขานี้หนีไป

บรรดาสตรีชั้นสูงที่มีชื่อเสียงในแวดวงคนสันโดษก็มีสีหน้าหดหู่เศร้าหมองภารกิจที่ตระกูลมอบให้พวกเธอคือการประจบประแจงภรรยาและแม่ยายของหลินหยินแต่ในตอนนี้ยังไม่ทันได้เอาใจหลินหยินเลยก็ถูกเขารังเกียจเข้าให้แล้ว

พี่ชิงเราจะทำยังไงกันดี?"

สตรีชั้นสูงมองไปที่หญิงวัยกลางคนที่เป็นหัวหน้าและถามขึ้นเบาๆ

"ไปรับผู้อยู่อาศัยเหล่านี้กลับมาและอย่าลืมที่จะจ่ายค่าชดเชยให้เพียงพอไม่เช่นนั้นเราคงไม่สามารถทนต่อความโมโหของหลินหยินได้!"พี่ชิงส่ายหน้าพลางพูดขึ้นเดิมทีเธอคิดว่าลู่หยาฮุ้ยคงเป็นคนที่คิดอะไรอย่างง่ายๆแค่เพียงกำราบลู่หยาฮุ้ยและให้เธอไปฉวยผลประโยชน์จากหลินหยินคงไม่ใช่เรื่องง่ายแต่ไม่คิดมาก่อนว่าครั้งนี้เขาจะพลาดทั้งภรรยาทั้งเสียกำลังคน

ไม่เพียงแต่ล้มเหลวในการเก็บเกี่ยวผลประโยชน์แต่ยังสูญเสียเงินเป็นจำนวนมาก

...

ไม่ถึงครึ่งวันจางฉีโม่ก็รีบกลับมา

เธอไปที่XuelongMountainVillaก่อนจากนั้นก็รีบไปยังโรงแรมที่หลินหยินพักอยู่

เมื่อเข้ามาในห้องดวงตาของจางฉีโม่แดงเล็กน้อยเธอมองไปที่หลินหยินและพูดว่า

"หลินหยินคุณโกรธฉันหรือเปล่า?"

หลินหยินกลับมาครั้งนี้เขาไม่ได้แจ้งให้เธอทราบเลยและเธอก็รู้เรื่องโรงแรมที่หลินหยินพักอยู่จากเจียงฉี

"โทรศัพท์ของฉันเสียตอนอยู่ต่างประเทศและพอกลับมาฉันก็ยังไม่ได้ซื้อใหม่น่ะ!"หลินหยินพูดพร้อมกับมองไปที่จางฉีโม่ด้วยรอยยิ้มเขาไม่รู้ว่าโทรศัพท์ของเขาเสียตอนไหนด้วยซ้ำในตอนที่เขาต่อสู้กับยากิวมุเนโทชิและครั้งนี้เขาก็กลับมาไม่นานนักและเตรียมตัวไปยังอาณาจักรลับเพื่อฝึกวรยุทธ์จึงไม่มีความจำเป็นต้องเปลี่ยนโทรศัพท์ใหม่

จางฉีโม่เหมือนนกนางแอ่นที่กลับรังเธอพุ่งตัวเข้าไปในอ้อมแขนของหลินหยินและพูดด้วยน้ำตาในดวงตาของเธอ"หลินหยินครั้งนี้สิ่งที่แม่ของฉันทำมันมากเกินไปจริงๆแล้วฉันก็ไม่รู้เรื่องเลย"

"ฉันรู้"

หลินหยินได้รู้ความจริงจากปากของเซิ่นซานและเจียงฉีแล้วจางฉีโม่ไปเมืองซิ่วสุ่ยมานานกว่าครึ่งเดือนแล้วและเรื่องที่คนผู้พักอาศัยในXuelongMountainVillaถูกขับไล่ออกไปเพิ่งเกิดเมื่อสองวันมานี้และลู่หยาฮุ้ยได้สั่งคนที่นี่อย่างเคร่งครัดว่าไม่ให้แจ้งจางฉีโม่อย่างเด็ดขาดและจะรอจนกว่าเรื่องจะได้ข้อสรุปจึงจะแจ้งให้จางฉีโม่ทราบ

"แต่ครั้งนี้เธอทำมากเกินไปเธอต้องได้รับโทษสักหน่อยไม่เช่นนั้นเธอจะยิ่งทำมากกว่านี้ในอนาคต!"

หลินหยินลูบหลังของจางฉีโม่แล้วกระซิบ

"อืม!"

จางฉีโม่ที่ซุกหน้าอยู่ในอ้อมกอดของหลินหยินพยักหน้ารับเบาๆ

หลินหยินมองจางฉีโม่ในอ้อมแขนของเขาและกระซิบว่า"ฉีโม่อีกสักพักฉันก็ต้องจากที่นี่ไปอีกและไม่รู้ว่าจะได้กลับมาเมื่อไหร่"

"คุณจะไปเมื่อไหร่?"จางฉีโม่เงยหน้าขึ้นมองหลินหยินตั้งแต่รู้จักตัวตนของหลินหยินและหลังจากได้เห็นแวดวงคนสันโดษที่ลึกลับเธอก็รู้ว่าหลินหยินจะไม่สามารถอยู่กับเธอได้ตลอดเวลาเพราะหลินหยินมีคนในปกครองมากมาย

"จะออกเดินทางในอีกสามวัน"

แววตาของหลินหยินแสดงความรู้สึกผิดและเสียใจแม้ว่าเขาอยากจะอยู่กับจางฉีโม่มากกว่านี้แต่เขาก็ไม่รู้ว่าตระกูลไป๋ผู้ลึกลับจะค้นพบการตายของไป๋ห่าวเมื่อใดหากเขาไม่สามารถเลื่อนขั้นสู่ดินแดนอมตะได้คนที่จะตายก็คงเป็นเขาและคนรอบตัวเขา

"หลินหยินวันนี้เรานอนด้วยกันเถอะ!"

จางฉีโม่เงยหน้าขึ้นมองหลินหยินราวกับว่าเธอได้ทำการตัดสินใจครั้งสำคัญ

"คุณพูดอะไร?"

หลินหยินเหมือนจะไม่มีการตอบสนองใดๆเขาคิดไม่ถึงจริงๆว่าจางฉีโม่จะพูดแบบนี้พวกเขาแต่งงานกันมาหลายปีแล้วส่วนใหญ่พวกเขาก็แค่กอดกันแต่วันนี้...

"คุณไม่อยากงั้นหรือ?"

จางฉีโม่จ้องหลินหยินตาขวางตอนนี้เธอดูไม่เหมือนสาวนักธุรกิจเลยแม้แต่น้อยแต่เธอดูเหมือนสาวน้อยที่กำลังโกรธเคือง

"ไม่...ไม่ใช่!"

หลินหยินส่ายหัวจนเหมือนกันกลองเขย่าที่กำลังสั่น

"งั้นก็ดี!"

จางฉีโม่ร้องออกมาก่อนจะเริ่มถอดเสื้อผ้าต่อหน้าหลินหยินจนเหลือเพียงชุดชั้นใน

"เอ่อ..."หลินหยินจ้องมองอย่างเหม่อลอยหลังจากนั้นเขาก็มีปฏิกิริยาของชายหนุ่มที่มีกำลังวังชาควรจะมีขึ้นมา

"ฮึ!"จางฉีโม่ส่งเสียงออกมาด้วยใบหน้าแดงก่ำจากนั้นเธอก็เหลือบมองไปที่หลินหยินอย่างมีชัยและหมุนตัวเดินไปทางห้องน้ำ

ในขณะที่หมุนตัวกลับใบหน้าของจางฉีโม่ก็แดงราวกับมะเขือเทศสุกแม้ว่าเธอจะเป็นภรรยาของหลินหยินแต่เธอก็ไม่เคยทำตัวกล้าแสดงออกต่อหน้าหลินหยินเช่นนี้

นี่เป็นครั้งแรก

แม้จะเขินอายแต่การเคลื่อนไหวต่อไปของจางฉีโม่นั้นยิ่งกล้าหาญมากขึ้น!

หลังจากที่เธออาบน้ำและเช็ดเรือนร่างของเธอจนแห้งสนิทเธอก็ปรากฏตัวต่อหน้าหลินหยินในชุดคลุมอาบน้ำ

ในขณะนั้นหลินหยินรู้สึกเพียงว่าท้องฟ้ากำลังหมุน

"เหม่ออะไรหรือ!"

จางฉีโม่มองไปที่หลินหยินด้วยใบหน้าแดงระเรื่อและเธอพอใจกับการแสดงของหลินหยินอย่างยิ่ง

"มองคุณ!"

หลินหยินหายใจอย่างยากลำบากและยื่นมือออกไปคว้าเอวจางฉีโม่และอุ้มเธอพร้อมเดินไปที่เตียงหลังใหญ่

และหลังจากนั้นทั่วทั้งห้องก็เต็มไปด้วยเสียงแห่งความสุขสม

จนกระทั่งวันรุ่งขึ้นทั้งสองถูกปลุกด้วยเสียงเคาะประตูอย่างรุนแรงหลินหยินใช้สัมผัสเทพส่องดูจึงรู้ว่าใครที่อยู่ข้างนอก

เป็นแม่ยายของเขานั่นเองซึ่งดูเหมือนว่าเธอจะไม่มีเงินในมือแล้วจึงกลับมาสร้างความวุ่นวายอีกครั้ง!