บทที่ 865 ฆ่าตัวตายเองเถอะ

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ทุกคนในตระกูลหลินก็จ้องมองไปที่สนาม

หลังจากลมหายใจไม่กี่ครั้ง ควันและฝุ่นในสนามก็หายไป ร่างหนึ่งยืนอยู่กลางสนามรบอย่างภาคภูมิใจ และมีศพนอนอยู่ไม่ไกล

"เป็นไปได้ยังไง!"

ผู้อาวุโสเจี้ยนเหมินร้องอุทาน...